Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι

glampedakis manos

Του Μάνου Γλαμπεδάκη

Παραπονιέται και γκρινιάζει το φιλαράκι μου ο Γιώργος γιατί θέλει να δηλώνει αριστερή η παράταξη, κι άλλα φιλαράκια τον ειρωνεύονται.


Φυσικά υπάρχουν αριστερές και δεξιές και κεντρώες και σοσιαλδημοκρατικές και κομμουνιστικές πολιτικές. Και μάλιστα, καμιά από αυτές τις πολιτικές δεν φταίει για τις πράξεις των παιδιών της. Φταίει δηλαδή, αλλά όχι τόσο όσο της χρεώνουν.

Έτυχε όμως στις μέρες μας, η «αριστερή υπεροχή» που για χρόνια παραμόνευε να γενικευτεί γενικώς. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, αριστερά πράγματα ακούς. Τόσο πολύ που, επειδή πάντα πρέπει να υπάρχουν δίπολα στη ζωή, το νέο είναι «καλή αριστερά», «κακή αριστερά».
Εννοείται ο Γιώργος, ανήκει στην «καλή αριστερά» και δεν έχουμε αμφιβολία ότι αν χρειαστεί θα συγκρουστεί άσχημα με την «κακή αριστερά». Όμως από την μια αυτά τα πράγματα δεν εμπεδώνονται εύκολα –save as και κλικ- κι από την άλλη πάντα την μόδα την ακολουθούν και τύποι που δεν σκαμπάζουν από μόδα.
Γι αυτό κατά την γνώμη μου Γιώργο, εξήγησε απλά τι θέλεις να κάνεις και πως. Αν σου γουστάρει και το κάνεις κέφι, στο τέλος κότσαρε και ένα «αυτό είναι αριστερά». Στο τέλος όμως. Ακόμη κι αλλιώς αν το αντιλαμβάνεται ο άλλος, δεν θα σε ειρωνευτεί.
Άμα αρχίζεις «αυτό που θα κάνουμε θα είναι πραγματικά αριστερό, όχι σαν τους άλλους» και τα τοιαύτα, χωρίς κακή πρόθεση δεν θα σε παίρνουν στα σοβαρά, θα κουνούν το κεφάλι με λύπη «πάει κι ο Γιώργος» θα λένε.
Οι δε φιλύποπτοι θα σκέφτονται «ωχ! Κι άλλο λαμόγιο μας την έπεσε»