Κι αν 52 – 48;

isorropia

Του Νότη Ανανιάδη. 

Σύμφωνα με την ισχυρότερη εκδοχή, η απόφαση της κυβέρνησης να πάει σε δημοψήφισμα, στηρίχθηκε σε μια ουσιαστικά «ευθύγραμμη» ανάγνωση της πολιτικής δυναμικής όπως αποτυπωνόταν σε έρευνες της κοινής γνώμης αλλά και τη γενικότερη αίσθηση που υπήρχε μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Ο Τσίπρας κυρίαρχος, τα ποσοστά του κόμματός του σταθερά γύρω στο 35% (ή και με αυξητικές τάσεις), η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά σε ελεύθερη πτώση, όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης σε χαμηλά ποσοστά.

Βέβαια η πολιτική είναι πάντα μια σύνθετη υπόθεση, με εντυπωσιακές ανατροπές και την πιθανότητα ανάπτυξης μιας άλλης δυναμικής να ελλοχεύει. Ήδη το κλείσιμο των τραπεζών έχει ανατρέψει τα δεδομένα και φαίνεται να ενισχύει ένα οριακό προβάδισμα που αποκτούσε το «Ναι». Αλλά ακόμη και αν παραβλέψουμε αυτή την πραγματικότητα, ακόμη κι αν επικρατήσουν οι σειρήνες του λαϊκισμού με την επιλογή της «αξιοπρεπούς» φτώχειας και επιλέξουμε να διαβάσουμε ευθύγραμμα την πολιτική αριθμητική της χώρας, τι προκύπτει;
Προκύπτει ουσιαστικά μια πολιτική «ισοπαλία». Στην πλευρά του «Όχι» μπορεί να προστεθεί ένα μεγάλο μέρος εκείνων που ψήφισαν και δηλώνουν ότι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά φυσικά όχι το σύνολό τους. Ένα πολύ ευνοϊκός υπολογισμός για το «Όχι» θα μπορούσε να προσδιορίσει γύρω στο 30% του εκλογικού σώματος αυτούς τους ψηφοφόρους. Να αθροίσουμε σε αυτούς το 6-7% της Χρυσής Αυγής και το 3-4% των ΑΝΕΛΛ; Ακόμα κι έτσι, ακόμη κι αν δεν υπολογίσουμε λογικές διαρροές προς το «Ναι» που θα υπάρχουν και από αυτούς τους χώρους, φτάνουμε στην καλύτερη περίπτωση στο 41%.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι θα πάνε στο «Ναι». Που έτσι θα φλέρταρε με ένα εντυπωσιακό 60%. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, οι μικρές δυνάμεις του ΓΑΠ, αθροίζουν δημοσκοπικά κάτι παραπάνω από 30% με ένα σοβαρό ποσοστό αναποφάσιστων, που όμως σε κάθε περίπτωση δηλώνουν αποφασισμένοι υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. «Κλειδί» για τη νίκη, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, με βάση αυτή την πολιτική αριθμητική, θα είναι οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ και φυσικά το ποσοστό της συμμετοχής στο δημοψήφισμα. Το ΚΚΕ, αντιλαμβάνεται κανείς από όσα λέει ο κ.Κουτσούμπας, θα επιλέξει μια στάση μεταξύ Άκυρου – Λευκού και αποχής.

Εκείνο που έχει σημασία σε αυτή την ευθύγραμμη ανάγνωση, αν δεν υπολογίσει κανείς εντυπωσιακές ανατροπές, είναι ότι έχουμε μια ισορροπία τρόμου. Θα έχουμε ένα αποτέλεσμα 52 – 48 ή ακόμη χειρότερα 51 – 49, 50.5 – 49.5.

Τι μήνυμα θα στέλνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Πόσο ισχυρή θα είναι η μια ή η άλλη πλευρά; Τι θα έχει πετύχει τελικά το δημοψήφισμα, πέρα από το να διχάσει ξεκάθαρα τους Έλληνες; Η επιλογή της κυβέρνησης να καταφύγει στο δημοψήφισμα δεν είναι μόνο ατελέσφορη και αδιέξοδη αλλά και βαθιά διχαστική. Γι’ αυτό ίσως πιο επικίνδυνη ακόμα και από την (αυτό)καταστροφική τακτική που ακολούθησε στην 5μηνη διαπραγμάτευση.

eep logo