Μαυρόασπρες φωτογραφίες στο μαξιλάρι...

kapranos d

του Δημήτρη Καπράνου

Ακούω την "Βαρκαρόλα" του 'Οφενμπαχ, ύστερα θα ακούσω την άλλη, του Ξαρχάκου και έπειτα θα πάω σε εκείνη του Δημήτρη Λάγιου.

Κι έτσι, θα ταξιδέψω στα μέρη που με ταξίδεψε, στη νιότη μου, η Ζωή Λάσκαρη.Θα θυμηθώ εκείνη την ασπρόμαυρη φωτογραφία της, με τα μαύρα εσώρουχα, που είχα κρυμμένη στο βιβλίο των γαλλικών, θα θυμηθώ τον "Κατήφορο" και τον "Νόμο 4.000", θα την ξαναδώ ως Στεφανία, αλλά και ως το κορίτσι που ξύρισε το μουστάκι του Γεωργίτση σε κάποια χρόνια που πηγαίναμε σινεμά για να περάσουμε δυο ώρες ξενοιασιάς κι έπειτα να αντιμετωπίζουμε τα ερωτήματα της κοπέλας μας: "Μα, τί έχει εκείνη παραπάνω από εμένα"; Κι άντε να της εξηγήσεις... Αλήθεια, πόσες, μέσης ηλικίας, σύζυγοι, δεν πέρασαν καλά το βράδυ στο σπίτι έπειτα από μια ταινία με την Λάσκαρη, την οποία είχαν παρακολουθήσει με το έτερον ήμισυ; ΑΝ η Ζωή μετέτρεπε τους άντρες των οποίων γέμιζε τα όνειρα σε ψήφους, θα ήταν για χρόνια πρωθυπουργός!

Και θέλω να ξαναπώ "Μπράβο" στον Γιώργο Λιάνη για εκείνο το "ιερόσυλο" κείμενό του στο Playboy, όπου η ζωή, πενηντάρα τότε, ποζάρισε ολόγυμνη και γέμισε τον ανδρικό πληθυσμό με αναμνήσεις αλλά και καινούριες επιθυμίες. Και τί σημασία έχει, αλήθεια, πόσων ετών ήταν η Λάσκαρη; Είπαν 72, είπαν 73, είπαν 77, είπαν κι άλλα. Οι γυναίκες σαν την Ζωή δεν έχουν ηλικία. Έχει ηλικία η Σοφία Λορέν; Και μη μου πείτε "άστοχες συγκρίσεις" γιατί θα σας πω ότι στην Ελλάδα η Λάσκαρη ήταν -για πολύ καιρό- το ίδιο sex symbol με την Σοφία. Μ έστρος ο Δαλιανίδης, την έβγαλε στο σινεμά μαυρόασπρη και στη συνέχεια της έδωσε όλο το γήπεδο στα έγχρωμα μιούζικαλ. Κι εκεί, έβλεπες μια γυναίκα με τις καμπύλες της, τα "πιασίματά" της, όπως τα λέγαμε τότε, μια γυναίκα επιθυμητή, ποθητή, που συνδύαζε το αθώο και όμορφο πρόσωπο με ένα χυμώδες και δυνατό κορμί.

Για εμάς, τους πιτσιρικάδες του ΄60 και νέους του ΄70, η Λάσκαρη ήταν πάντα σημείο αναφοράς. Ήταν στον τοίχο του δωματίου μας και στο μαξιλάρι του θαλάμου στην θητεία. Κι αργότερα, ήταν η ευχάριστη ανάμνηση, το πολύτιμο flash-back που κάναμε από την τηλεόραση, τα σαββατιάτικα βράδια και τα κυριακάτικα απογεύματα στο περιβόλι του Φιλοποίμενος Φίνου. Δεν τελειώνουν οι γυναίκες σαν την Ζωή, αφού θα συγκινούν πάντα, όσο θα υπάρχει ζωή. Το νιώθω, ακούγοντας την εγγονή μας να τραγουδάει "crazy girl", ξεσηκωμένο από το φιλμ που της επιτρέπουν οι γονείς της να δει στην τηλεόραση. Βίβα Ζωΐτσα!

eep logo