Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, ιδίως η στέγη της που της έδωσε και το όνομα «Παγόδα», την κάνει ξεχωριστή. Απέναντι από τον Άγιο Νικόλαο, σχεδόν στην είσοδο του λιμανιού, η «Παγόδα» χτίστηκε με μια ιδιαίτερη τεχνική σε ότι αφορά τη στήριξη της στέγης της μετατρεπόμενη έτσι σε ξεχωριστό τοπόσημο για την πόλη και το λιμάνι.
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν ο ΟΛΠ ολοκλήρωσε το συγκεκριμένο σχέδιο να χτιστεί ένας σύγχρονος σταθμός για τους ταξιδιώτες των υπερωκεάνιων, που έφευγαν κατά χιλιάδες από την Ελλάδα της φτώχιας, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, κυρίως στην Αμερική ή την Αυστραλία. Βέβαια τον πραγματικό της ρόλο δεν τον έπαιξε σχεδόν ποτέ, αφού όταν παραδόθηκε, η εποχή των διηπειρωτικών ταξιδιών με πλοία είχε πια αντικατασταθεί από τα αεροπλάνα.
Έμεινε λοιπόν η «Παγόδα» να χρησιμοποιείται για διάφορες εκθέσεις και να ταυτιστεί για σχεδόν 30 χρόνια με τα «Ποσειδώνια». Το 2004 έγινε για τελευταία φορά στον Πειραιά η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση του κόσμου. Έκτοτε η «Παγόδα» ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε, καθώς οι αναγκαίες επισκευές στη στέγη κρίθηκαν εξαιρετικά δαπανηρές και τα «Ποσειδώνια» αναζήτησαν και βρήκαν τη δική τους στέγη στον πιο σύγχρονο και πολύ μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο του αεροδρομίου, στα Σπάτα. Η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση του κόσμου γίνεται πλέον στα ...Μεσόγεια. Γελάει ο κόσμος με το ανέκδοτο.
Αλλά η «Παγόδα» έχει μείνει στον Πειραιά και κάτι θα έπρεπε να γίνει μ’ αυτήν. Κάπως να αξιοποιηθεί για την πόλη. Επί δημαρχίας Β. Μιχαλολιάκου, όταν το 2012-14 πρωθυπουργός ήταν ο κουμπάρος του Αντ.Σαμαράς, είχε πέσει μια ιδέα να δοθεί το κτίριο της «Παγόδας» στο Δήμο και να στεγαστούν εκεί υπηρεσίες υποδοχής και ενημέρωσης των επιβατών της κρουαζιέρας, αλλά και μια αγορά προώθησης ιδιαίτερων ελληνικών προϊόντων. Μάλιστα από την τότε διοίκηση του ΟΛΠ άφηναν να διαρρεύσει ότι η παραχώρηση του κτιρίου (ουσιαστικά άχρηστου πλέον για τον ΟΛΠ) ήταν κάτι που θα μπορούσε να συζητηθεί.
Όπως πάρα πολλές ιδέες πάντως, έτσι κι αυτή έμεινε στον αέρα. Το μόνο που έγινε πραγματικά ήταν κάποια στιγμή να κηρυχθεί η «Παγόδα» σύγχρονο μνημείο. Και βεβαίως η αρχιτεκτονική της – είπαμε – είναι ξεχωριστή. Από την άλλη, ο χαρακτηρισμός της σε μνημείο καθιστά απολύτως προβληματική οποιαδήποτε παρέμβαση θα μπορούσε να χρειαστεί για να απκτήσει μια λειτουργική χρήση το κτίριο. Μόνο για την επισκευή της στέγης έχουν πρόχειρα ακουστεί νούμερα που κινούνται μεταξύ 25 και 30 εκατομμυρίων ευρώ!
Για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους, η ανακατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κόστισε περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ!
Έτσι όμως, ο Πειραιάς και μάλιστα το κέντρο του, κληρονομεί ένα ακόμη κέλυφος μετά τον Πύργο και τη βίλα Ζαχαρίου, αλλά και τη Ράλλειο που έστω θα αρχίσουν κάποτε εργασίες για να στεγαστούν εκεί τα δικαστήρια, έρχεται η «Παγόδα» να προστεθεί στα κτίρια –φαντάσματα. Ανεβάζοντας κι άλλο τον πήχυ για όποια Δημοτική Αρχή προσπαθήσει να δώσε πνοή στα νεκρά κτίρια της πόλης.
Αναγνώστης Κέντρος
