Η Αριστερά μέσα από τα μάτια του…

1 provlimatismos

Του Μίλτου Κλαπαδάκη

‘Κυριάκο γερά να πέσει η Αριστερά’…..αυτό το σύνθημα άκουσε πριν λίγες ημέρες στη Μυτιλήνη από νεολαίους της Δεξιάς και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του.
Ένα δάκρυ καυτό, που κατευθύνθηκε στην καρδιά του και του έκανε πληγή…
Γιατί, όσο κι αν δεν ήθελε να το παραδεχτεί, ήξερε βαθιά μέσα του ότι έτσι έπρεπε να γίνει πια: έπρεπε να φύγει αυτή η Αριστερά..
Επανέλαβε αργά αργά και ψιθυριστά-για να μην το ακούσει ούτε ο ίδιος- τις έξι λέξεις: «Κυριάκο γερά να πέσει η Αριστερά» και είδε μέσα σε λίγες στιγμές ολάκερη τη ζωή του να ξεδιπλώνεται σαν ταινία…
Νέο παιδί, έφηβος ακόμα, στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’50 και στις αρχές του ’60, οργανώθηκε στην κομμουνιστική ‘ορθοδοξία’, σίγουρος πως θα αλλάξει τον κόσμο.
Το ’68 τάχθηκε ανερυθρίαστα με την πλευρά της ‘Ανανέωσης’, στον αγώνα για σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, καθώς είχε πεισθεί ότι ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα είναι σοσιαλισμός.
Ήρθε, λίγα χρόνια μετά, το 1973, η μεγάλη στιγμή της γενιάς του…το Πολυτεχνείο…και ήταν εκεί…σταμάτησε από χρόνια να μιλάει για αυτό ακόμη και στους πιο κοντινούς του ανθρώπους.
Στη μεταπολίτευση, νέες προσδοκίες και διαψεύσεις με την ‘Ενωμένη Αριστερά’ και όνειρα για δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα και πρόοδο.

Και ύστερα ήρθε το ’81 και η ‘Αλλαγή’…
Όχι, δεν ήταν η αφήγηση της δικής του Αριστεράς, μα ακολούθησε το ρεύμα με την ελπίδα, τον κρυφό πόθο ή την ευχή καλύτερα της δικαίωσης της αποκλεισμένης άλλης μισής Ελλάδας. Γοητεύθηκε και απογοητεύθηκε, δικαιώθηκε και διαψεύσθηκε , αναγνώρισε όμως ότι από τότε τίποτε πια δεν ήταν το ίδιο στη χώρα.
Στη μέση της ζωής του, μετά από συνειδητή αποχή και ιδιώτευση, με οικογένεια πια και πολλά ένσημα στον επαγγελματικό στίβο της ιδιωτικής οικονομίας, ξανάπιασε το νήμα της Αριστεράς μέσα από τον ενιαίο Συνασπισμό…∙ γρήγορα όμως διαψεύσθηκε και πάλι, καθώς οι χρόνιες παθογένειες και οι ιδεοληψίες της παραδοσιακής Αριστεράς στα μάτια του είχαν ξεπερασθεί από την εποχή.
Αταλάντευτα δημοκράτης, κοινωνικά προοδευτικός, αθεράπευτα ευρωπαϊστής και πιο ώριμος πολιτικά από ποτέ, συνειδητοποίησε κάπου εκεί στα 50 παρά, την αξία, τη χρησιμότητα και τις κατακτήσεις του άλλοτε εχθρού, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και την αναγκαιότητα σύγκλισής της με το ρεύμα της ανανεωτικής Αριστεράς.
Αποστασιοποιημένος κομματικά μα πάντα ενεργός πολίτης, παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια εκεί που πάντα ανήκε το μυαλό και η καρδιά του, η λογική και το συναίσθημά του: στην Αριστερά, η οποία ανάλογα με την εποχή έπαιρνε νέο περιεχόμενο και άλλη απόχρωση…

Και ύστερα ήρθε η κρίση και τα μνημόνια που άλλαξαν άρδην τη ζωή μας…δεδομένα γκρεμίσθηκαν, σταθερές ξεθεμελιώθηκαν και μια οσμή γενικευμένης παρακμής πήρε να πλημμυρίζει τη χώρα…οικονομικής, ηθικής, αξιακής, πολιτισμικής, κοινωνικής…
Κάπου εκεί άρχισε να αχνοφαίνεται για τον πολύ κόσμο η ελπίδα της νέας ‘Αριστεράς’∙ όχι όμως και για εκείνον…
Εκείνος ήξερε, με τη συσσωρευμένη εμπειρία του στα διάφορα σχήματα της Αριστεράς, ότι ο λαϊκισμός, ο βερμπαλισμός, η παροχολογία και ο κρατισμός δεν είναι η λύση. Οι εποχές είχαν αλλάξει και τώρα έβλεπε μπροστά του μια Αριστερά ανέξοδη και αδιέξοδη.
Όχι, δεν μπορούσε να πεισθεί…

Ήρθε ο Γενάρης του 2015 και ο θρίαμβος της ‘πρώτη φορά Αριστεράς’. Έβλεπε παλιούς φίλους και συντρόφους στο μεγάλο πανηγύρι και εκείνος δεν ήταν εκεί. Ήξερε ότι είχε δίκιο, το διαισθανόταν, κάπου όμως βαθιά μέσα του ευχόταν να είναι εκείνος που κάνει λάθος και η κυβέρνηση της Αριστεράς να πετύχει.
Δεν έκανε λάθος. Το κατάλαβε αμέσως με την αισθητική ταύτιση και την αξιακή όσμωση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από τις παλινωδίες, τα εγκληματικά λάθη, την άγνοια κινδύνου, την αμετροέπεια, τα θεσμικά ατοπήματα, τα χονδροειδή ψέματα, την εξαπάτηση του λαού, τη νέα διαπλοκή που στηνόταν, την διάψευση του ‘ηθικού πλεονεκτήματος’ της Αριστεράς.

Αισθανόταν απογοήτευση, θυμό, οργή που όλα αυτά γίνονταν στο όνομα της Αριστεράς.
Αισθανόταν όμως και λύτρωση, δικαίωση που δεν έγινε ο ίδιος, στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, μέρος και άλλοθι αυτής της παρανοϊκής Αριστεράς.

Γιατί τώρα πια ήξερε: Αριστερά είναι η λογική, το μέτρο, η αριστεία, οι θεσμικές εγγυήσεις του κράτους, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, μια σύγχρονη και εξορθολογισμένη δημόσια διοίκηση, μια οικονομία ανταγωνιστική που παράγει πλούτο και δεν στηρίζεται στα δανεικά, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος που δεν μοιράζει δανεικά ψίχουλα σε πολλούς και μαϊμού επιδόματα αλλά στοχευμένα εξορθολογίζει παθογένειες και αδικίες και ακόμη, η έρευνα, η καινοτομία, η γνώση, η επένδυση στην τεχνολογία.
Η Αριστερά για αυτόν δεν είναι ένα στατικό σχήμα, ένα μουσειακό απολίθωμα, αλλά μια αέναη εξελικτική διαδικασία με σταθερές αλλά όχι εμμονές, με αξίες αλλά όχι ιδεοληψίες.

Οι νεολαίοι στην τηλεόραση συνέχιζαν να φωνάζουν το ίδιο σύνθημα: «Κυριάκο γερά να πέσει η Αριστερά».
Ναι, συμφώνησε…να φύγει αυτή η Αριστερά...όχι όμως για να ξαναέρθει η Δεξιά, με το αρνητικό ιστορικό φορτίο που κουβαλάει, πολλώ δε μάλλον αυτοδύναμη…
Τότε θυμήθηκε εκείνο το παλιό σύνθημα της νιότης του: «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», πείσμωσε, σκούπισε το δάκρυ του και αποφάσισε, τώρα κοντά στα τρίτα -ήντα και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον της νεογέννητης εγγονής του, να αγωνιστεί-τουλάχιστον να προσπαθήσει- για μια ισχυρή, νέα, ενιαία, σοσιαλδημοκρατική, μεταρρυθμιστική παράταξη….

ΥΓ: Παρά Ανωνύμου του Αριστερού….

*Ο Μίλτος Κλαπαδάκης είναι Δικηγόρος Πειραιώς.

Στάζει φως στη θάλασσα...
Πέφτει η νύχτα στο λιμάνι...
φωτο: Αλέξανδρος Πανίδης
Άνοιξη στο Τουρκολίμανο!
Μια θάλασσα ελπίδες...
Κάθοδος στη θάλασσα..
Στα νερά του λιμανιού..
Παρά θιν αλός...
Ιστορίες στον ντόκο...
Ώρα να ανοίξουμε πανιά!
Συν-ομιλίες
φωτο: Αλέξανδρος Πανίδης
Θάλασσες...
Χταπόδια στην Πειραϊκή...
Γραμμές των οριζόντων!
Ούτε ο Σταυρός δεν μας προστατεύει...
Σταυρός, Μπαϊκούτσι, 28.03.2021
Αντανακλάσεις ...
Τα ρόδινα ακρογιάλια
Σύννεφα στα νερά της Αίγινας
Ανήσυχες νότες...
Αντανακλάσεις
φωτο: Δημήτρης Βρανάς
Ανθίζουν οι νύχτες...
Αλλοτινό...
Ο Μίτος του Λιμανιού..
Νύχτες στο λιμάνι...
Εορταστικό το μεγάλο λιμάνι!
Γλάροι στην κουπαστή
Το δέντρο που πληγώναμε..
Στην Πειραϊκή, είναι ακόμα καλοκαίρι...
Νύχτες στο Δημοτικό!
Πειραιάς αφ' υψηλού...
φωτο Lilian - Eva Mitrou
Νέες προοπτικές στο λιμάνι!
Ήλθε το Μετρό στον Πειραιά και το Δημοτικό...
Μετρό Πειραιά: «Πρεμιέρα» τη Δευτέρα!
Όταν ο πιλότος παλεύει με τα κύματα..
Προσεχώς, μετρό!
Η θάλασσα του Πειραιά..
Βάρκα, γιαλό...
Εκεί, στου λιμανιού την άκρη...
Ανατέλλει το <φεγγάρι του ελαφιού>...
Βόλτες στην Πειραϊκή...
Ο Λέων στο κέντρο του Πειραιά!
Στο μπλε του ουρανού...
Καλή Ανάσταση και για την Ουκρανία. (Με τον τρόπο του Βαν Γκονγκ)
Πουλιά της συννεφιάς
Κόκκινη ανατολή στην Φρεαττύδα...
Δρόμος του φεγγαριού
Τα ρόδινα ακρογιάλια
κάνει κρύο εκεί έξω...
Κακοκαιρία και κωπηλασία...
Απέραντος σεβασμός!!!
Χιονισμένο Δημοτικό! (φωτο Μαρία Βόντα)
Ακρόπολη χιονάτη!
Κάποιος είχε έμπνευση στην Πειραϊκή..
Experience night..
Σούρουπο στο λιμάνι του Βολου
Γιορτινή και η Φρεαττύδα..
Στολισμένες οι γειτονιές...
Θυμωμένη η θάλασσα στο Νησάκι...
Η μαγεία των Χριστουγέννων!
Ο Πύργος στο μεγάλο λιμάνι έβαλε τα γιορτινά του!
Χρόνια πολλά στον Άγιο Νικόλαο των ναυτικών!
Νοτιάς...
Στολίδια της Πειραϊκής
Φρεαττύδα, βράδυ Νοέμβρη..
Στο πανηγύρι του Άγιου Νείλου..
Το τραμ της νύχτας...
Πύργος στην ομίχλη...
28η Οκτωβρίου 2021
Ιστιοπλοϊκά στην Καστέλλα
Φθινοπωριάζει...
Τα ρόδινα ακρογιάλια...
Ferrari στο Πασαλιμάνι!
Λιμάνι Πειραιά: Αποχαιρετισμός στον Μίκη...
Καλή επιτυχία!
Ηλιοβασιλέματα...
Ένα το χελιδόνι...
Και πάλι, μπράβο ρε παιδιά !!!
Ο Σταυρός της Πειραϊκής στις Ημέρες Θάλασσας 2021
Καβάλα στο δελφίνι...
Σκιές στα μάρμαρα του παρελθόντος
Υπερπανσέληνος!
φωτο: Αλέξανδρος Πανίδης
Ηλιοβασίλεμα της πυρκαγιάς
φωτο: Αλέξανδρος Πανίδης
Κάβος τη νύχτα
φωτο Αλέξανδρος Πανίδης
Ο Άγιος Νικόλαος στο Μπαϊκούτσι
Ναυτικός (φωτο Γιώργος Χριστάκης)
25η Μαρτίου 2021 - 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση
Αντανακλάσεις
φωτο Αλέξανδρος Πανίδης
Gone with the wind...
Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν...(φωτο Γιώργος Χριστάκης)
Κρουαζιερόπλοια σε λιμάνι

eep logo