Του Ζαχαρία Ζούπη
Οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες περνούν, τα Εurogroup περνούν και η αξιολόγηση δεν λέει να κλείσει. Όλη αυτή η πορεία της δήθεν διαπραγμάτευσης, θα μπορούσε πράγματι να ανεκδοτοποιηθεί, αν οι καταστάσεις δεν προδιαγράφονταν ήδη τραγικές για την Οικονομία και την χώρα. Γιατί πράγματι η Οικονομία έχει βαλτώσει, η ύφεση έχει ξανασταθεροποιηθεί για το 2017 (το 2018 υποτίθεται ότι θα έληγε το 3ο Μνημόνιο και θα βγαίναμε στις αγορές), κάθε κουβέντα για επενδύσεις φαντάζει με καλαμπούρι και η μέση οικογένεια δεινοπαθεί χωρίς να βλέπει φως πουθενά.
«Αν δεν κλείσουμε την αξιολόγηση Δεκέμβριο, χαθήκαμε» είχε πει ο κ. Ε.Τσακαλώτος εννοώντας τον Δεκέμβριο του 2016! Αν λάβουμε υπόψη στα σοβαρά αυτή την φράση, αυτή την εκτίμηση, τότε να υποθέσουμε ότι είμαστε από χέρι χαμένοι; Το σίγουρο είναι ότι όλα, από την κατάσταση των Τραπεζών μέχρι την χρεωκοπία της ΔΕΗ και από την κατάσταση του Ασφαλιστικού μέχρι τις Επιχειρήσεις που κλείνουν ή μεταναστεύουν, περιγράφουν μια ζοφερή κατάσταση. Το σίγουρο είναι οτι οδεύουμε ολοταχώς προς το 4ο Μνημόνιο (αφού ήδη συζητούνται μέτρα για το 2019, το 2020 ενώ το 3ο τελειώνει το 2018) και μάλιστα χωρίς να πάρουμε ούτε ένα ευρώ! Εκτιμάται μάλιστα ότι αν από το θέατρο του πρώτου εξαμήνου του 2015 υποστήκαμε ζημιά ύψους 85 δις ευρώ, από την παράταση της αξιολόγησης έχουμε ήδη κόστος περί τα 12 έως 15 δις ευρώ! Τραγωδία...
Κι όμως. Όλες οι πηγές από το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας συμφωνούν ότι όλα έχουν συμφωνηθεί. Όλα έχουν κλείσει από την πτώση του αφορολόγητου μέχρι την μείωση των συντάξεων και από τα θέματα της ΔΕΗ μέχρι τα εργασιακά που φάνταζαν δύσκολα. Μάλιστα ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος είπε το περίφημο «τα εργασιακά θα είναι τόσο θετικά που θα χαρούμε κιόλας να τα νομοθετησουμε»! Ε, τότε, γιατί δεν τα νομοθετούν; Γιατί δεν κλείνουν τα θέματα; Γιατί δεν κλείνουν την αξιολόγηση; Όχι ότι έτσι που έγιναν οι χειρισμοί, θα γλυτώσουμε τα βαριά μέτρα, αλλά τουλάχιστον δεν θα πάμε για χειρότερα. Γιατί ας μην ξεχνάμε. Ο κίνδυνος του GREXIT, o κίδυνος ατυχήματος, ο κίνδυνος της δραχμής, είναι πάντα εδώ.
Ποιος να ξέρει την ακριβή απάντηση όταν μιλάει για αυτή την απίθανη κομπανία που κυβερνάει. Ίσως η εξήγηση να είναι ότι πιστεύουν και πάλι ότι η παράταση των συζητήσεων εμφανίζει μια εικόνα μάχης. Ποιος τους πιστεύει όμως πια; Ίσως να έχουν πράγματι εσωκομματικό πρόβλημα, αλλά εδώ ακόμα και ολόκληρος Σκουρλέτης που κατήγγειλε το «ρεσάλτο» στην ΔΕΗ , είπε ότι θα κάνει ότι πει το Κόμμα . Ίσως να είναι οι δημοσκοπήσεις που καταγγέλουν, που όμως πεισματικά δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται μη έχοντας κανένα αφήγημα, καμμιά ιδεολογική και πολιτική άποψη που να έχει μείνει όρθια. Ισως να είναι όλα αυτά μαζί, αλλά σίγουρα είναι το τρίπτυχο: Επιδίωξη παραμονής όσο το δυνατόν περισσότερο στην Κυβέρνηση – Υπονόμευση της πορείας της επόμενης Κυβέρνησης με φόρωμα μέτρων από τώρα και ενός 4ου Μνημόνιου – Προσπάθεια να κρατήσει δυνάμεις, ώστε – αν μπορεί – να κάνει ότι και το 2014 , να μην μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2019 . Αυτή είναι η στρατηγική στόχευση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή είναι η στόχευση λοιπόν των επικοινωνιακών επιτελείων του Μαξίμου και όλα τα άλλα περί συνωμοσιών, περί εχθρών που μας την πέφτουν, είναι απλά παραμύθια. Το ίδιο και τα περίφημα απείρου δημοκρατικού ήθους περί «δεν δικαιούστε για να ομιλείτε», οπως έγινε στην περίπτωση του Γ. Στουρνάρα ή και του Κ. Σημίτη. Αυτά θα μπορούσαν να τα λένε αν ήταν στην Βενεζουέλα, όχι στην Ελλάδα της Ευρώπης.
Ποια είναι η λύση; Ενιαίο αντιλαικίστικο, φιλοευρωπαϊκό μέτωπο από όλες τις δυνάμεις – Εκλογές ώστε να αποτυπωθούν οι νέοι συσχετισμοί – Μετεκλογική Κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας στην βάση προγραμματικής συμφωνίας – Δέσμευση για σταθερή Κυβέρνηση τετραετίας .
Μόνο έτσι μπορεί να ξαναφανεί φως και προοπτική. Μόνο έτσι μπορεί να αφαιρεθεί το οξυγόνο από όσους συνεχίζουν να παίζουν με την χώρα.
