Μετράω 22 υπουργούς και υφυπουργούς (κι ίσως χάνω κανα δυο στο μέτρημα) που επιστρέφουν ακριβώς στις θέσεις που είχαν στην κυβέρνηση πριν την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν βάζω στο άθροισμα υπουργούς ή υφυπουργούς που μετακινήθηκαν σε άλλα χαρτοφυλάκια. Αν προσθέσουμε κι αυτούς, αλλά και κάποιους όπως ο Χουλιαράκης και ο Μουζάλας που μένουν από την προηγούμενη υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα συμπληρώσουν σχεδόν τρεις ενδεκάδες εκείνοι που φαίνεται να έχουν πάρει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι τους.
Προηγούμενο μπορεί να βρει κανείς στην Εθνική του Ότο Ρεχάγκελ, όταν για να κληθεί κανείς στην Εθνική και πολύ περισσότερο να πάρει θέση στη βασική ενδεκάδα, θα έπρεπε να …σπάσει το πόδι του κανένας άλλος.
Αλλά η Εθνική εκείνη είχε κατακτήσει το Ευρωπαϊκό στη Λισαβόνα το 2004. Και κάπως έτσι οι βασικοί ήταν και αναντικατάστατοι για χρόνια. Για την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πει κανείς ότι πέτυχε κανένα ανάλογο επίτευγμα.
Τούτων δοθέντων, το ενδιαφέρον στρέφεται στους λίγους πρωτοεμφανιζόμενους. Ακριβώς όπως οι φίλαθλοι υποδέχονται με ενδιαφέρον τους προερχόμενους από τις Ακαδημίες και μάλιστα όταν δουν καλά σημάδια δεν τσιγκουνεύονται το χειροκρότημα για να τους ενθαρρύνουν, έτσι η ματιά θα πέσει περισσότερο στον Φίλη, τον Μπαλάφα ή τον Πετρόπουλο. Α, και φυσικά στον σταρ – πρύτανη – ηθοποιό Πελεγρίνι.
Αναγνώστης Κ.
