Είναι ένα από τα συνηθισμένα λάθη στο μπάσκετ. Ειδικά όταν η πίεση των αντιπάλων αποδίδει, όταν οι παίκτες της μιας ομάδας μαρκάρουν σε όλο το γήπεδο, το «μπρος-πίσω» είναι ένα λάθος που μπορεί να κάνουν οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας, με αποτέλεσμα να χάσουν την κατοχή της μπάλας. Η πείρα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτές τις πιεστικές καταστάσεις. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης λέει ότι ξέρει μπάσκετ (προεκλογικά μάλιστα σούταρε τρίποντα προστά στις κάμερες), αλλά πολιτική εμπειρία προφανέστατα δεν έχει.
Όποτε του ασκήθηκε πίεση έκανε πολιτικά «μπρος-πίσω». Στο περσινό δραματικό καλοκαίρι, έδειχνε να είναι βασιλικότερος του βασιλέως (όπου βασιλιάς βλέπε Τσίπρας), διαχωρίζοντας το ρόλο του πρωθυπουργού και τις ευθύνες του από τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Ουσιαστικά εμφανιζόταν ως ένας πρόθυμος σύμμαχος μιας κυβέρνησης που μετέτρεπε εν μια νυκτί το «όχι» σε «ναι». Το Ποτάμι το πλήρωσε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κι έκτοτε ο Θεοδωράκης έφτασε στο άλλο άκρον άωτον, να εμφανίζεται ως ο ποιο σκληρός επικριτής της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ενδιαμέσως, το πολιτικό σκηνικό μεταβλήθηκε. Το ΠΑΣΟΚ ως Δημοκρατική Συμπαράταξη έδειξε σημάδια νεκροφάνειας κι άρχισε να πιέζει το όμορό του Ποτάμι για μια ευρύτερη συνεργασία. Αφού ο Σταύρος Θεοδωράκης έδειξε νευρικότητα, τελικά ενέδωσε στις κεντροαριστερές πιέσεις και μπήκε απρόθυμα σε μια επιτροπή διαλόγου που υποτίθεται προετοιμάζει το έδαφος μιας τέτοιας συνεργασίας.
Παράλληλα, είχαμε και αλλαγή στη Νέα Δημοκρατία. Ο σαφέστερα πιο κεντρώος και πιο φιλελεύθερος από τους προκατόχους του Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέπει στις δυνάμεις του Ποταμιού, όχι τόσο πιθανούς συμμάχους σε ένα μελλοντικό πολιτικό σχήμα, όπως πολλοί στη Νέα Δημοκρατία υποστηρίζουν, αλλά μια μικρή ίσως, πλην όμως κρίσιμη δεξαμενή ψηφοφόρων.
Οι φιλελεύθεροι της «Δράσης», σχηματισμού που είχε συμμαχήσει με το Ποτάμι, αποτελούν τον καλύτερο «πολιορκητικό κριό» για τις επιδιώξεις του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά, στην άλλη όχθη ακριβώς του Ποταμιού, βρίσκονται και οι Μεταρρυθμιστές (που πλέον βάζουν στον τίτλο τους και το επίθετο «Αριστεροί») του Σύρου Λυκούδη. Ο Θεοδωράκης μοιάζει να πατά σε δύο βάρκες. Του φεύγει κι ένας καθαρόαιμος κεντρώος, ο Θεοχάρης και δείχνει σαν πελαγωμένο play-maker που προσπαθεί να κατεβάσει τη μπάλα αλλά πέφτει σε διπλές και τριπλές παγίδες από την άμυνα των αντιπάλων. Το να κάνει μπρος –πίσω είναι η μια περίπτωση, ενώ η άλλη απλώς να του μείνει η μπάλα στα χέρια.
Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος στο μπάσκετ, αλλά βεβαίως και στην πολιτική. Φάνηκε αυτό το Σαββατοκύριακο. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είχε προγραματισμένη συνδιάσκεψη εδώ και μήνες. Το Σάββατο είχε συνέδριο η Δράση. Και την Κυριακή ο Θεοδωράκης όρισε μια «Μεγάλη Συνάντηση Αντιπροσώπων του Ποταμιού», κάτι σαν συνδιάσκεψη στελεχών δηλαδή. Και μόνο η εκλογή της ημερομηνίας γι’ αυτήν την «Μεγάλη Συνάντηση»είναι δηλωτική των επιλογών του. Θα μπορούσε ν α γίνει το επόμενο Σαββατοκύριακο. Ακόμη πιο χαρακτηριστική των προθέσεών του ήταν το γεγονός ότι παραβρέθηκε στο συνέδριο της Δράσης. Και δεν πήγε στη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με την οποία υποτίθεται συνομιλεί για την συνδιαμόρφωση του περίφημου τρίτου πόλου. Ακόμη χειρότερα έκαναν τα πράγματα όσα κυκλοφόρησαν την Κυριακή. Αποκαλύφθηκε ότι η Φώφη Γεννηματά του τηλεφώνησε και τον προσκάλεσε να χαιρετίσει στη συνδιάσκεψη και μάλιστα αμέσως μετά τους χαιρετισμούς των πρώην προέδρων του ΠΑΣΟΚ, Σημίτη και Βενιζέλου. Ο Θεοδωράκης θίχτηκε, γιατί δεν είχε λάβει επίσημη πρόσκληση και το τηλεφώνημα έγινε μόλις 3 μέρες πριν τη συνδιάσκεψη. Τα πράγματα χειροτέρεψαν κι άλλο με τις διευκρινίσεις που το ίδιο το Ποτάμι έδωσε αναφορικά με τα σχετικά δημοσιεύματα. Ποτέ λέει δεν κλήθηκε στη συνδιάσκεψη (εννοεί γραπτώς, γιατί το τηλεφώνημ α δεν διαψεύδεται).
Μα από το ΠΑΣΟΚ απαντούν πως δεν κλήθηκε κανένας άλλος πολιτικός αρχηγός, παρά μόνο ο επικεφαλής του Ποταμιού, έστω τηλεφωνικά, γιατί ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεις Πολιτών και Ποτάμι, υποτίθεται συνομιλούν στο πλαίσιο εκείνης της Επιτροπής Διαλόγου.
Είπαμε, ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Και τα δημοσκοποικά ποσοστά του 1,5 – 2% επιτείνουν τον πανικό. Δηλαδή πόσο δύσκολο ήταν να χαιρετίσει και στο συνέδριο της Δράσης το πρωί του Σαββάτου και στη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης το απόγευμα της ίδιας ημέρας, κρατώντας την Κυριακή για το κόμμα του; Τώρα, με την τακτική που ακολούθησε, η «φωτογραφία» που μένει, είναι εκείνη δίπλα στον Μητσοτάκη, στο συνέδριο της Δράσης. Θα μπορούσε να την είχε ισορροπήσει και με μια άλλη, δίπλα στη Φώφη. Αλά φαίνεται πω ς, όπως επέλεγε πέρσι το καλοκαίρι να «φωτογραφίζεται» ως πρόθυμος δίπλα στον Τσίπρα, τώρα επιλέγει να μπει στο κάδρο δίπλα στον Μητσοτάκη.
Ο ορισμός του μπρος-πίσω...