Του Νότη ΑνανιάδηΜια βδομάδα μετά τις εκλογές που ανάδειξαν τον Γ. Μώραλη νικητή στον δήμο Πειραιά, στο λιμάνι έχουμε μετρήσει μία κίνηση. Συμβολική, αλλά σημαντική. Η οποία, κατά ένα παράδοξο τρόπο, συνδέει (ή μπορεί να συνδέσει) την απερχόμενη με την επερχόμενη δημοτική αρχή. Επ’ ωφελεία της πόλης και των πολιτών της.
Μιλάμε για την πρωτοβουλία του νεοεκλεγέντος δημάρχου να καθαρίσει μαζί με εθελοντές την πόλη από αφίσες.
(Ας σημειωθεί παρεμπιπτόντως ότι η συγκεκριμένη δράση συνεχιζόταν με εθελοντές τουλάχιστον μέχρι το Σάββατο, οπότε εκτός από συμβολική μπορεί να λογιστεί και ως ουσιαστική). Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Μιτεράν το έχει πει: Η πολιτική είναι η διαχείριση συμβόλων. Και ο συγκεκριμένος συμβολισμός λέει πολλά στον Πειραιά. Το αξιοπερίεργο δε ίσως να είναι ότι λέει, έστω εκ των υστέρων, πολλά και για την προεκλογική ρητορική του νέου δημάρχου. Το «δυνατό χαρτί» του Β. Μιχαλολιάκου ήταν φυσικά η καθαριότητα. Εγκαιρα το αντελήφθη αυτό το επιτελείο του Γ. Μώραλη, οπότε αφ’ ενός μεν «άδειασαν» τον Π. Φασούλα (που συνδέεται με τα πιο βρώμικα –κυριολεκτικά- χρόνια της πόλης), αφ’ ετέρου δε ανέπτυξαν τη θεωρία του «αυτονόητου».
Αυτονόητη, όντως, η υποχρέωση ενός δημάρχου να εξασφαλίζει ένα στοιχειώδες επίπεδο καθαριότητας στην πόλη του. Πλην όμως για τον Πειραιά αυτό το αυτονόητο ήταν ζητούμενο σχεδόν για ένα τέταρτο του αιώνα. Με μια μικρή εξαίρεση τα δυο -τρία πρώτα χρόνια της θητείας του Χρήστου Αγραπίδη, στο λιμάνι έκαναν «πάρτυ τα ποντίκια» συνεχώς από την πρώτη θητεία Λογοθέτη. Η οποία ξεκίνησε πριν 23 χρόνια, το μακρινό 1991. Κάπου τότε μάλιστα , σχετικά νεαρός δημοσιογράφος τότε, είχα γελάσει προκλητικά στα μούτρα αντιδημάρχου της εποχής (με ενδιαφέρουσα πολιτική διαδρομή από το ΚΚΕ στον ΣΥΝ, από εκεί στο ΠΑΣΟΚ και πάλι πίσω στο ΣΥΡΙΖΑ τώρα), που ανέπτυσσε τη θεωρία ότι κάθε μεγάλη πόλη έχει, δήθεν, πρόβλημα με την καθαριότητα. Κατά τη δεύτερη θητεία του Λογοθέτη βέβαια τέτοιες θεωρίες δε ακούγονταν, οι λόφοι σκουπιδιών στις γωνίες της πόλης δεν άφηναν σχετικό χώρο. Ακολούθησε το μικρό διάλειμμα Αγραπίδη, η πτώση του επιπέδου καθαριότητας κατά τη δεύτερη θητεία του και η απόλυτη κατάρρευση κατά την τραγική θητεία Φασούλα. Μια γενιά Πειραιωτών μεγάλωσε λοιπόν διεκδικώντας το «αυτονόητο».
Τώρα, οι εκλογές πέρασαν. Σε τρεις μήνες ακριβώς, με τη λήξη του καλοκαιριού και το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού για τη νέα σχολική χρονιά, ο Γιάννης Μώραλης θα αναλάβει για πέντε χρόνια τις τύχες του δήμου. Θα έχουμε την τύχη – καλά να είμαστε- να κρίνουμε και να σχολιάσουμε τη θητεία του. Είναι αυτονόητο όμως ότι σ’ αυτά τα πέντε χρόνια δεν πρέπει να χαθεί το «αυτονόητο». Μπορεί να επιτύχει ή να μην πετύχει τους φιλόδοξους στόχους που έθεσε σε γενικές γραμμές κατά την προεκλογική περίοδο ο συνδυασμός του. Δεν δικαιούται όμως να επιτρέψει την «οπισθοχώρηση», ούτε κατ’ ελάχιστον, της πόλης στον τομέα της καθαριότητας. Εκεί θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό. Ευτυχώς, για την πόλη και τους πολίτες του Πειραιά, ο συμβολισμός της πρώτης εβδομάδας δείχνει ότι ο νέος δήμαρχος έχει αντιληφθεί που θα κριθεί το παιχνίδι. Ελπίζουμε να τα καταφέρει !