Του Νότη Ανανιάδη
Η διαρροή από το κυβερνητικό επιτελείο για τα «δύο επίπεδα» στα οποία θα κινηθούν οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, δημιούργησαν μια «συγκρατημένη αισιοδοξία» ότι ίσως τελικά «βρεθεί μια λύση». Μια λύση που θα υπηρετεί τη λογική και το συμφέρον και των δύο πλευρών.
Το ιδανικότερο σενάριο, ιδίως για την κυβέρνηση, είναι να υιοθετήσει (και να δεχτούν οι εταίροι) μια «βαριάντα» της λογικής των αστερίσκων. Η μετονομασία. Θα συμφωνηθεί μεν μια παράταση του Προγράμματος, αλλά μπορεί να λέγεται Γέφυρα. Ο ελεγκτικός μηχανισμός που λέγεται Τρόικα (και φυσικά δεν είναι ελληνική λέξη όπως είπε ο Σόιμπλε, αλλά ρώσικη) θα ονομασθεί αλλιώς και θα συνεδριάζει αλλού, ίσως στα Βρυξέλλες, όπως άλλωστε δέχθηκε και ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Στο «πρώτο επίπεδο», μέχρι το καλοκαίρι, η ελληνική πλευρά θα επιδιώξει να πάρει εκείνα τα (κατά το δυνατόν ανέξοδα) μέτρα τα οποία θα συντηρήσουν το κλίμα αισιοδοξίας και ευρύτερης υποστήριξης που ήδη καταγράφεται, «απορροφώντας» παράλληλα την δυσαρέσκεια, αφού θα ετεροχρονιστούν οι ελπίδες για το «δεύτερο επίπεδο». Μετά βλέπουμε…
Αυτό είναι το καλό σενάριο. Το κακό είναι η ρήξη. Σ’ αυτή την περίπτωση μπορεί κανείς να διακρίνει δυο εναλλακτικές. Την απόλυτη ρήξη και εκείνη (πάλι) με «αστερίσκους».
Στην περίπτωση της απόλυτης ρήξης τα πράγματα είναι σχετικά απλά: Το δίλλημα τίθεται ενώπιον του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα, το οποία αν έχει ένα ερώτημα του τύπου « συνέπεια ή υποταγή» θα έχει ένα εξασφαλισμένο 60 – 65% υπέρ της συνέπειας του κυβερνητικού προγράμματος ( ενώ αν είθετο ως «δραχμή ή ευρώ», ακόμη το ευρώ θα θριάμβευε) και γαία πυρί μειχθήτω.
Στην περίπτωση της «ρήξης με αστερίσκο» υπάρχει πάντα η επιλογή της εκ νέου προσφυγής στις κάλπες. Εδώ οι συσχετισμοί στο εσωκομματικό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το «νέο πρόγραμμα» με το οποίο το κυβερνών κόμμα θα πάει στις εκλογές, αλλά δεδομένης της εντυπωσιακής ενίσχυσης Τσίπρα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο πρωθυπουργός είναι εκείνος που θα υπερισχύσει. Πιο εύκολα απ’ ότι επικράτησε στο κόμμα του προεκλογικά. Σε ένα τέτοιο σενάριο η διεκδίκηση μιας νέας «πιο καθαρής εντολής» μπορεί να συνοδεύεται από μια ρητορική που θα προλειαίνει το έδαφος για μια «διολίσθηση στον ρεαλισμό». Αλλά όλα αυτά σενάρια είναι που μένει να φανούν τις επόμενες λίγες εβδομάδες.