Σχετικά µε την αντιµετώπιση από τα ΜΜΕ και την κοινωνία των πρόσφατων εγκληµάτων από 'Τοξικοµανείς' δράστες*

addicted

Ο επιθετικός προσδιορισµός 'τοξικοµανής' είδαµε να χρησιµοποιείται κατά κόρον και πριν αποφανθούν ειδικοί αν αληθεύει ότι ο δράστης

υπέφερε όντως από στερητικό σύνδροµο την ώρα του εγκλήµατος.
Εµείς οι επισήµως 40.000 (ανεπίσηµα ίσως και διπλοί) αποτελούµε τη µοναδική πλέον ευπαθή οµάδα την οποία τα ΜΜΕ έχουν το ελεύθερο να στιγµατίζουν ατιµώρητα, οι µόνοι ευάλωτοι µη αναγνωρισµένοι ως ευάλωτοι. Για εντυπωσιασµό δαιµονοποιούνται οι χρήστες συγκεκριµένης ουσίας (και υποκαταστάτων της) έναντι χρηστών άλλων ουσιών (όπως το αλκοόλ) παρότι οι χρήστες και τα εγκλήµατα που έχουν διαπράξει υπό την επήρειά τους είναι πολλαπλάσια.

Έτσι, εντελώς αυθαίρετα, ένα έγκληµα από δράστη που δηλώνει 'τοξικοµανής' δίνει το ελεύθερο να στιγµατιστεί όλη µας η κοινότητα σαν το ότι ο δολοφόνος είναι τοξικοµανής/ πότης /καπνιστής να συνεπάγεται όλοι οι τοξικοµανείς/πότες/ καπνιστές κ.ο.κ. να ήµασταν δολοφόνοι.
Αν ωστόσο φτάνουµε στο σηµείο ένας κατ' επάγγελµα εγκληµατίας να θεωρεί ελαφρυντικό, ή αιτία φόνου, τη χρήση ή τη στέρηση τότε µάλλον αγνοούν οι στιγµατιστές µας την ευθύνη της πολιτείας. Εµείς, οι χρήστες όµως γνωρίζουµε καλά:
Η πολιτική της χώρας µας για τα ναρκωτικά είναι πεπαλαιωµένη και αναχρονιστική βασισµένη µόνο στην καταστολή µε γεµάτες φυλακές που παράγουν εγκληµατίες, µε απαγορεύσεις που ρίχνουν ανθρώπους άρρωστους στην παραβατικότητα. Είναι µια πολιτική ανάξια ευρωπαϊκού κράτους και γι' αυτό η ΕΕ πολλά χρόνια χρηµατοδοτεί αλλαγές που οι κυβερνήσεις και οι Δήµοι δεν τολµούν να κάνουν πράξη. Ό,τι προοδευτικό στις κοινοτικές οδηγίες αποσιωπάται ή δε µεταφράζεται και παραµένουµε εγκλωβισµένοι στη µονοκρατορία του ξεπερασµένου µοντέλου της τιµωρίας.

Για τις δυο πρόσφατες δολοφονίες από χρήστες ακούγονται πολλά.
Ρωτάµε όµως: Ακούσατε άραγε ποτέ για τις δολοφονίες χρηστών που όχι µόνο δε µπαίνουν στα δελτία ειδήσεων αλλά ούτε καν ερευνώνται από την Αστυνοµία που τις προσπερνά ως 'ξεκαθάρισµα λογαριασµών'.
Ακούσατε ποτέ για νεκρούς χρήστες µέσα στο νοσοκοµείο ή το κρατητήριο επειδή τους αρνούνται το φάρµακο που θα τους κρατούσε στη ζωή; Ακούσατε για τη βια που υφίστανται οι χρήστες από Αστυνοµία και εµπόρους; Για τη βια που υφίστανται µέσα σε κάποια Προγράµµατα που στηρίζονται στην πλύση εγκεφάλου, σε καταναγκασµούς ή και στην εκδίωξη του ασθενούς από το οικογενειακό του περιβάλλον;
Αυτά γιατί δεν τα συζητά κανείς;
Επειδή είµαστε αναλώσιµοι; Επειδή ο στιγµατισµός κάνει την κοινωνία να θεωρεί φυσικό να είµαστε αποδέκτες βιας, αντιµετωπίζοντάς µας σαν ζόµπι, σαν ήδη νεκρούς―όπως είπε και µια παρουσιάστρια που εν τη αγνοία της απόρησε που ο δράστης έφτασε 58 ετών;

Όσο οι ασθενείς θα ρίχνονται στο δρόµο δίχως φάρµακα, τόσο οι χρήστες θα µπαινοβγαίνουν στις φυλακές. Όσο τα Προγράµµατα θα λειτουργούν τιµωρητικά και ιδεοληπτικά µε αγκυλώσεις που πληρώνει ο χρήστης, τόσο τα θύµατα αυτής της πολιτικής θα αυξάνονται και µ' αυτά θα χειροτερεύει το επίπεδο ζωής όλων µας στις γειτονιές µας και στο κέντρο των πόλεων.

Εµείς οι χρήστες (πρώην και νυν) ζητάµε να σταµατήσει ο στιγµατισµός. Να σταµατήσουν οι άδικες ρατσιστικές γενικεύσεις. Ζητάµε, τώρα, που τα τραγικά αυτά περιστατικά έφεραν το πρόβληµά µας στην επικαιρότητα, να µας ακούσετε ώστε επιτέλους και στην Ελλάδα να εφαρµοστούν οι λύσεις που έχουν αποδειχθεί σωστές και να ζήσουµε όλοι σε µια ευνοµούµενη και ασφαλέστερη κοινωνία. Ζητάµε να ακουστεί κι η δική µας φωνή στα κέντρα αποφάσεων διότι µόνο µε τη δική µας συµµετοχή θα παρθούν αποφάσεις σωστές για να λυθεί το πρόβληµα που πρώτοι εµείς πληρώνουµε µε τις ζωές µας.

*Από το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών - Συλλογικότητα Θεραπευμένων κυρίως από ΟΚΑΝΑ

eep logo