Ο έμπορος και λογοτέχνης Γιάννης Σωτηρίου

sotiriou pateras

του Δημήτρη Καπράνου*

Ο Γιάννης Σωτηρίου, που έφυγε αθόρυβα από τον μάταιο αυτό κόσμο πλήρης ημερών, υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους εμπόρους και λογίους του Πειραιώς.

Το κατάστημα που ίδρυσε το 1945, με την σύζυγό του Μαίρη στο κέντρο της πόλεως, στον Πειραιά, στην οδό Τσαμαδού, είχε ως αντικείμενο την πώληση πλεκτών, νημάτων χειροπλεκτικής και όλων των ειδών για το κέντημα και τη χειροτεχνία.

Δεν υπήρχε νοικοκυρά στον Πειραιά, που να μην ψώνιζε από του "Σωτηρίου". Θυμάμαι άπειρες φορές την μητέρα μου και την αδελφή μου, να με κρατούν από το χέρι και να πηγαίνουμε στου Σωτηρίου για να αγοράσουν κλωστές για το "κομπλέν" ή για τους "πίνακες" που κεντούσαν τότε οι γυναίκες και τα κορίτσια.

Κι ακόμη, νήμα για να πλέξουν διάφορα είδη ρουχισμού, δίπλα στην φωτιά, ενώ ακούγαμε "Το Θέατρο της Τετάρτης" ή τις "Περιπέτειες του Τζων Γκρηκ" στο παλιό μαύρο ραδιόφωνο από βακελίτη...

Ο Γιάννης Σωτηρίου, όμως, δεν σταμάτησε στο κατάστημα. Ανήσυχη φύση και έμφυτο λογοτεχνικό ταλέντο, υπήρξε από τα πρώτα στελέχη και εν συνεχεία πρόεδρος του "Ζήνωνος", του μεγάλου Φυσιολατρικού-Ορειβατικού Συλλόγου του Πειραιώς αλλά και ενεργό και ικανότατο στέλεχος του Εμπορικού Συλλόγου της πόλεως.

Στα τοπικά περιοδικά, φιλοξενήθηκαν πλείστες όσες περιγραφές του από τις αμέτρητες εκδρομές που πραγματοποιούσε ο "Ζήνων" σε εποχές που τα ταξίδια δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Φανατικός των αποδράσεων από την πόλη, ο Γιάννης Σωτηρίου ήταν από τους πρώτους που έφεραν τα "πούλμαν" στον Πειραιά και ο φυσιολατρικός όμιλος που αγαπούσε έγινε αμέσως πρότυπο για όλους τους άλλους, που ακολούθησαν την νέα μέθοδο εκδρομής, εγκαταλείποντας τα κατ' ανάγκην "ρομαντικά " ανοιχτά φορτηγά, που εκτελούσαν τα Σαββατοκύριακα (από το απόγευμα δηλαδή του Σαββάτου, που τελείωνε η εργασία) χρέη "εκδρομικών"...

Ο Σύλλογος μεγαλούργησε, ο Γιάννης έγινε μέλος των διοικήσεων του Εμπορικού συλλόγου και του εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και τότε αποφάσισε να δείξει και την λογοτεχνική του πλευρά!

Συνέγραψε σειρά βιβλίων. με θέματα φυσιολατρικά, κυρίως περιγραφές των τόπων που επισκέφθηκε με τα ταξίδια του "Ζήνωνος" αλλά και ιστορίες από τον παλαιό Πειραιά.
Περιέγραψε με ακρίβεια και τέχνη τον προ-κατοχικό Πειραιά, τις εφημερίδες και τα περιοδικά που εκδόθηκαν τότε αλλά και την μεγάλη μεταπολεμική άνθηση του Πειραϊκού Τύπου, μέχρι τα μέσα του ΄50, οπότε οι Πειραιείς δημοσιογράφοι-"ανταποκριταί Πειραιώς" των αθηναϊκών εφημερίδων, άρχισαν να ανεβαίνουν στην Αθήνα και να εγκαταλείπουν τα τοπικά έντυπα.

Με τον Γιάννη Σωτηρίου διετήρησα στενή και άριστη επαφή. Πίναμε τακτικά καφέ στην πλατεία και μου αφηγείτο παλιές ιστορίες για την πόλη και τους ανθρώπους της. Πραγματικός θησαυρός.

Το 1994, όταν ο Μιλτιάδης Έβερτ αποφάσισε -έπειτα από προτροπή του Γιάννη Μαρίνου, να υποδείξει υποψήφιο δήμαρχο από τις "Παραγωγικές τάξεις", ο Γιάννης Σωτηρίου ήταν από τους πρώτους στον οποίο προσέφυγαν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για να τους κατατοπίσει σχετικώς με την καταλληλότητα των υποψηφίων για...την υποψηφιότητα.
Χθες, τον αποχαιρετίσαμε στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Λιγοστεύουν οι Πειραιώτες, δυστυχώς....

Υ.Γ: Έψαξα χθες σε διάφορα πειραϊκά ΜΜΕ να βρω κατι για τον Γιάννη Σωτηρίου. Δεν βρήκα.
Αντιθέτως, βρήκα αναφορές σε πρόσωπα που ουδεμία σχέση αγάπης έχουν με την πόλη και διάφορα "νέα" που απασχολούν μόνο την πλ. Κοραή και συγκεκριμένα σημεία της Ακτής Μιαούλη. Έλειψαν και εκείνοι που όφειλαν να είναι παρόντες..Κατά τα λοιπά, ο Πειραιάς είναι πια μια άλλη πόλη. Και οι Πειραιώτες λιγοστεύουν...

*αναδημοσίευση από την "Εστία"

eep logo