του Μίλτου Κλαπαδάκη
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να πάω στο καφενείο στη Δραπετσώνα μαζί με το Μάνο, το Νότη, τις Μαρίες και τα άλλα παιδιά να πιούμε τσίπουρα και να μιλάμε ώρες ατελείωτες για ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω τις Τετάρτες τα μεσημέρια να μαζευόμαστε και πάλι στο Μιχάλη και να τσακωνόμαστε όλοι μαζί για την Κεντροαριστερά…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να πάω στη Θεσσαλονίκη μαζί με το Θωμά και τον Νίκο, να βρούμε τον Σαράντη, τον Βασίλη και τον Βαγγέλη…
Όταν τελειώσει όλο αυτό θέλω επιτέλους να πάω στη Λάρισα για να δω τον Ηλία, τον Χρήστο και τη Μαρία…να έρθει και η Κατερίνα, η Χριστίνα και οι δύο Δώρες και να ανταμώσουμε πάλι όλοι μαζί όπως παλιά…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να πάω στη Χαλκιδική μαζί με την Εμμανουέλα για να γνωρίσει επιτέλους τη φίλη της την Κωνσταντίνα…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να έρθει ο Νίκος από την Αμερική για να ξενυχτήσουμε και πάλι στον Πειραιά μαζί με τη Γιούλη, τον Μιχάλη και τα υπόλοιπα παιδιά…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να ξανακάνω τον πιο όμορφο περίπατο του κόσμου…από την Καστέλλα στο Πασαλιμάνι και από εκεί στη Φρεαττύδα και στην Πειραική…χέρι-χέρι με την Εμμανουέλα…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να κάνουμε στο γραφείο μαζί με τη Μαρία, το Στέλιο και το Σωκράτη ένα μεγάλο πάρτυ… αυτό που συζητάμε τόσο καιρό…κι ας μην υπάρχει φράγκο…αρκεί να έρθουν όλοι όσοι αγαπάμε…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, όμως, θέλω να ξαναμιλήσουμε για το Μάκη και τους χιλιάδες Μάκηδες, τους ιατρούς και τους νοσηλευτές του δημοσίου τομέα, που είναι παρόντες πάντα την ώρα της κρίσης…και στο Μάτι και τώρα…που ξενυχτούν, που δεν βλέπουν τις οικογένειές τους…υπηρετώντας σε ένα απαξιωμένο (διαχρονικά και διακομματικά) δημόσιο σύστημα υγείας, την γοητεία του οποίου ανακαλύψαμε και πάλι…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, όμως, να ξαναμιλήσουμε και για τα παιδιά στην καθαριότητα, που δίνουν καθημερινό, δύσκολο αγώνα χωρίς πολλές φορές τα απαραίτητα μέσα προστασίας…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να μιλήσουμε και για τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, για την απελευθέρωση παραγωγικού δυναμικού από περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες, για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, για το e-κράτος… μέσα σε μία εβδομάδα κορωνοιού στήθηκε το gov.gr, όταν επί χρόνια δεν μπορούσαμε/δεν θέλαμε να το στήσουμε…
Όταν τελειώσει όλο αυτό θέλω να ξαναμιλήσουμε για την τριτοκοσμική κατάσταση στη δικαιοσύνη, για τις ηλεκτρονικές καταθέσεις, για την ψηφιακή δικαιοσύνη, εντέλει για την αξιοπρέπειά μας…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να ξαναμιλήσουμε για το ψηφιακό σχολείο, το ηλεκτρονικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών, την κατάργηση των μοναδικών συγγραμμάτων και τόσα άλλα…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να ξαναμιλήσουμε και για τις σχέσεις μας με τα ζώα, με το περιβάλλον, τις κλιματολογικές συνθήκες…εντέλει για ένα νέο πράσινο, κοινωνικό συμβόλαιο…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, όμως να μιλήσουμε και για τους εργαζόμενους των 500 και 600 ευρώ στα super market, τους εργαζόμενους του τετραώρου, τους ανασφάλιστους, αυτούς που δεν πληρώνονται υπερωρίες….
Να μιλήσουμε και για τους εργαζόμενους των delivery, τα courier, για όσους εργάζονται κάτω από σκληρές, απάνθρωπες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, βορά στην εργοδοτική αυθαιρεσία…
Να μιλήσουμε και για τους νέους επιστήμονες, που εργάζονται πολλές φορές υπό συνθήκες «γαλέρας» στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς ωράρια, χωρίς ΣΚ, χωρίς υπερωρίες, χωρίς αξιοπρέπεια…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, ίσως, εμείς οι αθεράπευτα σοσιαλδημοκράτες, ηττημένοι μέχρι πρότινος ιδεολογικά, αποκτήσουμε ένα νέο κίνητρο, έχοντας ανανεώσει το ιδεολογικό και ηθικό μας οπλοστάσιο…
Πέρα όμως και πάνω από όλα, όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να έχουμε εκτιμήσει στιγμές…Να αναλογιστούμε πόσο μεγάλη προστιθέμενη αξία έχουν οι μικρές, καθημερινές στιγμές ευτυχίας…αυτές που μέχρι προχθές θεωρούσαμε δεδομένες και αυτονόητες…αυτές που πολλές φορές σπαταλάμε για ανόητους εγωισμούς…
Όταν τελειώσει όλο αυτό, ας αναλογιστούμε και τους ανθρώπους…αυτούς που νοηματοδοτούν με την παρουσία αλλά και με την απουσία τους... με ένα χάδι που σου δίνουν αλλά και με το τηλεφώνημα που δεν έγινε όταν το είχες ανάγκη… και ίσως τότε όλοι μας κάνουμε άλλες επιλογές… όχι συμβατικές, όχι διαχειριστικές, όχι διαδικαστικές, όχι μίζερες…
Όταν τελειώσει όλο αυτό…
Μέχρι τότε... ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ !!!
