Του Μηνά Περάματζη*
Αδερφέ, άκουσέ με σε παρακαλώ και σκέψου... Όταν νιώσεις το αίμα να σου ανεβαίνει στο κεφάλι στο άκουσμα της όποιας "άλλης" γνώμης, λάβε υπόψη πως ο άνθρωπος απέναντί σου την Δευτέρα θα πάρει το ίδιο λεωφορείο με σένα για να πάτε στην δουλειά ...ή στο ταμείο ανεργίας. Θα μοιραστείτε το ίδιο ασανσέρ κατεβάζοντας τα σκουπίδια και θα περιμένετε μαζί στην ουρά για τον γιατρό, την εφορία ή την τράπεζα. Ίσως ακόμα και να τσουγκρίσετε ένα ποτήρι κρασί στην γιορτή του κολλητού σου! Σκέψου, λοιπόν, πως αν αυτόν τον άνθρωπο σήμερα τον προσβάλεις ή τον λοιδορήσεις, την Δευτέρα που θα πάρετε τα παιδιά σας από το σχολείο πώς θα τον αντικρύσεις; Τί θα του πεις και τί παράδειγμα θα δώσεις στα δικά σου παιδιά;
Όλοι οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτός ο διχασμός όχι μόνο σε εμάς αλλά και στις επόμενες γενιές και ενδεχομένως να μην είναι αναστρέψιμες. Ο καθένας λίγο ή πολύ κουβαλά τα κατάλοιπα των παππούδων του από τον εμφύλιο και των γονιών του από την χούντα. Να βάλουμε όμως ένα τέρμα εδώ και να μην τα μεταδώσουμε στα παιδιά αυτής της χώρας.
Κανείς μας δεν ήθελε αυτό το δημοψήφισμα. Τουλάχιστον όχι τώρα και όχι με αυτόν τον τρόπο. Όμως για μην γενικεύω και να μην προκαταλαμβάνω, εγώ προσωπικά σίγουρα δεν ήθελα ένα διχαστικό και κατευθυντικό δημοψήφισμα. Μπορεί να μην συμφωνείς με την άποψή μου, δεν είναι απαραίτητο άλλωστε. Αυτό όμως δεν με κάνει ούτε "γερμανοτσολιά", ούτε "βολεμένο". Ειλικρινά, δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένα νοικοκυριό (αριθμός "1"), πέρα ίσως από τα αστικά-μεγαλοαστικά στρώματα, που να μην χτυπήθηκε από την κρίση. Επομένως, από την μεριά μου τουλάχιστον, θεωρώ δεδομένο πως όλος ο κόσμος έχει πρόβλημα με την κατάσταση που ζούμε.Επιπλέον, ούτε "προσκυνημένος" είμαι ούτε "εθελοτυφλώ". Εγώ προσωπικά, όπως και κάθε ορθολογικός πολίτης αυτής της χώρας, είμαι της άποψης πως οι αναποτελεσματικές πολιτικές των τελευταίων πολλών ετών καθώς και τα ψέματα του απερχόμενου(;) πολιτικού συστήματος είναι που μας οδήγησαν εδώ. Η άρνηση των προηγούμενων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το πελατειακό κράτος, η προσκόλληση σε μικροπολιτικά παιχνίδια, ο φόβος για το πολιτικό κόστος κ.ά. Η λίστα είναι γνωστή, δεν χρειάζεται να συνεχίσω. Η αλήθεια είναι πως όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, συμπεριλαμβανομένης και της ηγεσίας της ΕΕ και του ΔΝΤ (πέρα από την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική αντιπολίτευση) γιατί με τις ιδεοληψίες τους επέφεραν καίριο πλήγμα στην κοινωνική συνοχή της χώρας μας μέσω των τοξικών οικονομικών μέτρων που επέβαλαν.
Ωστόσο, την Κυριακή δεν ψηφίζω για τα προηγούμενα 5 χρόνια. Αυτό το έκανα ήδη στις εθνικές εκλογές. Άλλωστε, τα τραγικά λάθη και οι παραλείψεις των προηγούμενων δεν δικαιολογούν τον κ. Τσίπρα να συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με αυτούς και μάλιστα να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, αν όχι παρακάτω! Αντί να φέρει το "καινούργιο" όπως ευαγγελιζόταν και να ενώσει όλον τον κόσμο προχωρώντας στις σωστές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αυτές που τόσο χρειάζονται ώστε να επανακκινήσει η οικονομία προς όφελος της κοινωνίας, προτίμησε την παλινόρθωση της μεταπολίτευσης στην πιο ακραία και γκροτέσκα μορφή της. Σπατάλησε 5 μήνες σε μια διαχείριση με επικοινωνιακούς όρους και ακολουθώντας μια τυχοδιωκτική τακτική κατέληξε, μαζί με τους ΑΝΕΛ και χωρίς καμία συναίσθηση του βάρους της ιστορικής ευθύνης που του αναλογεί, σε ένα διχαστικό δημοψήφισμα που εκμαιεύει εκ των προτέρων την απάντηση. Γιατί αδερφέ ούτε εγώ είμαι υπέρ των μέτρων που προτείνουν οι θεσμοί. Αντίστοιχα βέβαια δεν πιστεύω πως τα 8 δισ. ευρώ φορομπηχτικών μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση, σε αντίθεση με την εντολή που πήρε για τον τερματισμό της λιτότητας, θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην ανάπτυξη.Αυτό, λοιπόν, που προτείνω είναι καταρχήν να κρατήσουμε τα όποια θετικά αυτής της ιστορίας. Όπως η πολιτικοποίηση και το ενδιαφέρον στα κοινά, έστω και προσωρινώς, ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας που χρόνια τώρα "απείχε". Να κρατήσουμε επίσης και την εικόνα ψηφοφόρων και των δύο τάσεων να μπαίνουν μαζί στο μετρό και χωρίς εντάσεις και διαπληκτισμούς να κατευθύνονται σε αυτές τις δύο μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της Παρασκευής. Αυτή η εμπέδωση πολιτικής κουλτούρας σίγουρα μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής καθώς ο σεβασμός στο διαφορετικό είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αρμονική συμβίωση σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία. Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν, αδερφέ τις δυνατότητες που έχουμε ως χώρα και ως μέλη της κοινής ευρωπαϊκής οικογένειας που μαζί χτίσαμε εδώ και 35 χρόνια και ας δώσουμε μαζί τον αγώνα προκειμένου να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη (και όχι να τις τινάξουμε στον αέρα).
* O Μηνάς Περάματζης είναι Οικονομολόγος
