Ο έρωτας αρχίζει από το στομάχι!

Πουτανέσκα, τιραμισού, καψομούνες, καυλόφυλα και “χυμός πεύκου”...

Υπάρχουν λέξεις που χρησιμοποιούμε πολλές φορές στην καθημερινότητα μας και αγνοούμε τη σημασία τους και την ιστορική τους προέλευση.
Σύντομα θα γίνουμε σοφότεροι από την κυκλοφορία του βιβλίου “Ιστορία του αγοραίου έρωτα", όπως μας πληροφορεί ο Ηλίας Μαγκλίνης, από τις εκδόσεις “Καπόν”.

Είναι γνωστή η άποψη ότι “ο έρωτας αρχίζει από το στομάχι”.
Για παράδειγμα, το ιταλικό γλυκό, τιραμισού, (tira mi su) όπως αναφέρει η συγγραφέας Κιτ Λίστερ, “λέγεται ότι επινοήθηκε στα μπορντέλα για να ανεβάζει τα φθίνοντα επίπεδα ενέργειας”.
Το τιραμισού, στα ιταλικά σημαίνει, “τράβαμε προς τα πάνω”. Το αντίθετο είναι το “τιραμιτζού”, σημαίνει “τράβαμε προς τα κάτω”.

Επίσης, η “σάλτσα πουτανέσκα”, “ετυμολογικά μεταφράζεται “μαγειρεμένη με τον τρόπο της πουτάνας”. Η προφορική μνήμη αναφέρει ότι “τα μακαρόνια με σάλτσα πουτανέσκα τρώγονταν στα μπορντέλα από τις κοπέλες στην ανάπαυλα μεταξύ των πελατών”.

Στην Ρούμελη είναι διαδεδομένη η σαλάτα από άγρια χόρτα του βουνού που λέγονται “Καψομούνες”.
Στην βοτανολογία, υπάρχει το καυλόφυλο ή γαλάζιος κόχος. Η επιστημονική του ονομασία είναι Caulophyllum thalictroides.
Το καυλόφυλο, διεγείρει τη μήτρα και χρησιμοποιείται ευρέως σε γυναικολογικά προβλήματα. Ωστόσο, θέλει προσοχή, γιατί συστέλλει τα αγγεία της καρδιάς και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται από όσους έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση.

Ο “χυμός πεύκου” αναφέρεται από τον Άγγλο συγγραφέα Ρόαλντ Νταλ, ο οποίος βρέθηκε στην Ελευσίνα τον Απρίλιο του 1941, λίγες ημέρες πριν μπουν οι Γερμανοί στην πρωτεύουσα. Σε μια περιγραφή του αναφέρει ότι δεν είχαν τρόφιμα, αλλά οι χωρικοί έφεραν “στο στρατόπεδο κουβαλώντας τεράστιες ποσότητες από μαύρες ελιές και μπουκάλια με ρετσίνα”.
Όμως, ο Ρόαλντ επισημαίνει: «οι Έλληνες έχουν ένα κόλπο για να μεταμφιέζουν το κρασί χαμηλής ποιότητας: του προσθέτουν ρετσίνι, με το σκεπτικό ότι η γεύση του ρετσινιού δεν είναι τόσο απεχθής όσο η γεύση του κρασιού. Πίναμε ρετσίνα γιατί δεν υπήρχε τίποτε άλλο».