Ο φίλος μου Ντέμης

Τι θα πει, δηλαδή «Ντέμης Ρούσσος» με δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων σε όλη τη γη, με εκατοντάδες συναυλίες σε όλες τις άκρες του κόσμου, με εκατομμύρια θαυμαστές; Τι θα πει «Ο Παγκόσμιος ΄Ελληνας;». Εδώ είναι Ελλάδα, η χώρα που αποθεώνει τη μετριότητα και φθονεί την επιτυχία, η χώρα που αποδοκιμάζει τους πετυχημένους και λατρεύει τους «μη ενοχλητικούς».
Πολύ νεότερος από άλλους μεγάλους της ποπ, έφυγε ο Ντέμης, άνθρωπος με ταλέντα πολλά, ως γνήσιο τέκνο της Αλεξάνδρειας. Τους έδιωξε από την πόλη τους ο Νάσερ και βρέθηκαν, πανί με πανί, οι δικοί του στην Ελλάδα. Στα 17 του, ο Ντέμης έπαιζε κορνέτα και μπάσο στο «Οτο Κλαμπ» στην Κηφισιά, με τους «Idols». Θυμάμαι ότι ήταν από τους λίγους Έλληνες μουσικούς της εποχής που μιλούσε τρεις ή τέσσερις γλώσσες. Γνωριστήκαμε στο «Μινώα», σε μια συναυλία. Αργότερα μου πούλησε πολύ φθηνά έναν ενισχυτή μπάσου. «Πάρτον, δεν έχουμε λεφτά για το ταξίδι» μου είπε και έφυγαν με τον Βαγγέλη και τον Λουκά για την Αγγλία. Μου έγραψε για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν εκεί και ότι θα γύριζαν πίσω, αλλά θα πήγαιναν πρώτα στο Παρίσι γιατί …δεν έφταναν τα λεφτά για εισιτήρια. Σ’ ένα μπαρ, έπαιξαν το Rain and tears, μια διασκευή του Βαγγέλη πάνω στο κυκλικό θέμα Canon του Πάχεμπελ. Στο μπαρ βρισκόταν ένας παραγωγός της Barclays, έκαναν τον δίσκο, στο Παρίσι του Μάη του ’68 , βρέθηκαν στο Νο1 των τσαρτς και μου έστειλε τον δίσκο υπογεγραμμένο από τους Aphrodite’s Child. Ισχυρές προσωπικότητες όλοι, δεν μπορούσαν να μείνουν πολύ ενωμένοι κι έτσι ο Vangelis έγινε παγκόσμιος ως συνθέτης και ο Ντέμης «Ο χοντρός Έλληνας με την ψιλή φωνή». Έσπασε όλα τα ρεκόρ πωλήσεων, με τραγούδια Ελλήνων! Του Βλαβιανoύ, του Χαλκίτη, του Σπανουδάκη( εκπληκτικό το Anytime at all), του Vangelis, του Μούτση!
«Εγώ θα σε διόριζα πρέσβη εκ προσωπικοτήτων στο Παρίσι» του είπα, όταν κάλεσε τον γιο μου στην απονομή του παρασήμου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Σιγά, μην του έδινε αξίωμα η Ελλάδα της μιζέριας και του φθόνου! Λάθος χώρα, λάθος εποχή, λάθος όλα, ρε Ντέμη. Γειά σου…