του Ζαχαρία Ζούπη
Όσο προχωράμε προς τα τέλος της αξιολόγησης, τόσο έρχεται στην επιφάνεια η βασική επιδίωξη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απ΄ αυτή, η βασκή αιτία που έχει οδηγήσει στην καθυστέρηση ενός ολόκληρου χρόνου με καταστροφικά αποτελέσματα για την Οικονομία, την Ανάπτυξη, την χώρα, την ζωή μας. Όχι, δεν πρόκειται για καμμία μάχη που δεν δήθεν δίνει απέναντι στους σκληρούς και διψασμένους για αίμα δανειστές. Αυτά είναι μύθοι για λίγους που συνεχίζουν να τα πιστεύουν. Τι να κάνουμε. Υπάρχει ένα ποσοστό της κοινωνίας μας που αρέσκεται είτε στους μύθους, είτε επειδή τους συμφέρει, στα παραμύθια.
Η ηγεσία της Κυβέρνησης φαίνεται να είναι πιο κυνική, πιο ανάλγητη απ΄ότι πιστεύει κανείς. Άλλωστε, με ευκολία μας φόρτωσε 5 δις. ευρώ μέτρα μόνο το 2016, πέραν των 85 δις ευρώ που κόστισε η «διαπραγμάτευση» Τσίπρα – Βαρουφάκη το πρώτο εξάμηνο του 2015 και ήδη κάποιοι κάνουν ότι μπορούν για να ξεχαστούν και των 12 περίπου δις ευρώ που υπολογίζεται ότι έχει κοστίσει η καθυστέρηση κλεισίματος της αξιολόγησης. Άλλωστε όλοι ξέρουν πια ότι τα έχει δεχτεί όλα και για τα πλεονάσματα και για το αφορολόγητο και για την μείωση των συντάξεων και για την ΔΕΗ και για όλα όσα τους δώσουν να υπογράψουν. Έχει αποδείξει έμπρακτα ότι είναι η πιο πειθήνια Μνημονιακή Κυβέρνηση και για αυτό και οι Ευρωπαίοι δεν μιλάνε και πολύ συν ότι βλέπουν ότι όλα περνάνε χωρις «να ανοίξει μύτη».
Η Κυβέρνηση αυτή, μια Κυβέρνηση δίχως σχέδιο ακόμα και για το πως θα γίνουν οι επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις, προχωράει δίχως σχέδιο με μια και μόνο μία προτεραιότητα: Πως θα μείνει στην εξουσία, πως θα παρατείνει την θητεία της και πως μετά την ήττα που είναι σίγουρο ότι θα υποστούν όποτε και αν κάνουν εκλογές θα «μείνουν στο παιχνίδι» έχοντας υπονομεύσει την επόμενη Κυβέρνηση και προετοιμάζοντας το έδαφος για να κάνουν αντιπολίτευση απέναντι σ΄αυτά που οι ίδιοι θα έχουν δεχτεί, θα έχουν υπογράψει κοροιδεύοντας ανοικτά τους πολίτες. Άλλωστε αλήθεια είναι ότι μας συμφέρει. Αυτό φαίνεται να είναι το δόγμα τους στο οποίο με σταθερότητα πιστεύουν.Όλα τα άλλα τα έχουν ξεπουλήσει δίχως αρχές, δίχως ιδεολογία.
Γι αυτό στην Ελλάδα της κρίσης, των 1,5 εκατομ. ανέργων, της κατάρρευσης της Οικονομίας δεν διστάζουν να κάνουν διορισμούς, φτάνοντας τους συμβασιούχους στους 75.000 εμφανίζοντας αύξηση κατά 28.1% μόνο το τελευταίο επτάμηνο. Γι αυτό ο κ. Σκουρλέτης ανακάλυψε ότι 30.000 συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και θέλει να τους κάνει μόνιμους τολμώντας μάλιστα να ζητήσει την βοήθεια της Αντιπολίτευσης, για να γίνει κάτι που απαγορεύει το Σύνταγμα. Για αυτό δεν «κολώνουν» να πανηγυρίζουν για το πλεόνασμα που έκτισαν με «αίμα» από υπερφορολόγηση, μειώσεις συντάξεων, κρατώντας στην αναμονή περίπου 230.000 συνταξιούχους στην αναμονή τουλάχιστον δύο χρόνια, ενώ έχουν κάνει στάση πληρωμών απέναντι σε όσους χρωστάει το Κράτος.
Γι αυτό και στην αξιολόγηση έχει δεχτεί τα πάντα, αλλά πως; Έχει συμφωνήσει 1,8 δις ευρώ συντάξεων, αλλά απο 1-1-2019. Συμφώνησε 1,8 δις ευρώ στο αφορολόγητο από 1-1-2019. Προσπαθεί να εντάξει την πιθανή απόκλιση από τον στόχο του 2018 στην διαδικασία του κόφτη που ενεργοποιείται τον Απρίλο του 2019 .Βέβαια, υπάρχουν πολλά ανοικτά θέματα και απρόοπτα που μπορούν να εμφανιστούν. Ωστόσο είναι φανερό τι συμβαίνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας εξαθλιώνει για να αυξήσει και να συντηρήσει τον κομματικό στρατό και ταυτόχρονα στέλνει τον λογαριασμό στην επόμενη Κυβέρνηση. Και όχι μόνο αυτό. Παίρνει μέτρα που χρονολογικά τοποθετουνται μετά το τυπικό τέλος του 3ου Μνημονίου που είναι το Καλοκαίρι του 2018.
Μιλάμε για το αποκορύφωμα του λαϊκισμού, της εθνικής ανευθυνότητας, του δίχως όρια τυχοδιωκτισμού. Το θεμα που ανακύπτει είναι απλό. Η Αντιπολίτευση τι κάνει; Η Ν.Δ ζητάει βέβαια εκλογές και πραναγγέλει ότι θα καταψηφίσει κάθε νέο μέτρο. Το ΠΑΣΟΚ η η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΟΤΑΜΙ καταγγέλουν την Κυβέρνηση,την χαρακτηρίζουν επικίνδυνη για την χώρα και από εκεί και πέρα αρχίζει γλωσσοδέτης. Δεν ζητάνε εκλογές, δεν ξεκαθαρίζουν την θέση τους για την διακυβενηση κ.λ.π. Αρκούν όμως αυτα όταν ο τυχοδιωκτισμός είναι μπροστά σου; Αρκούν αυτά ως αντίδραση όταν ο αντίπαλος εξυφαίνει με υποκρισία και μεθοδικά τον εγκλωβισμό του πολιτικού συστήματος θυσιάζοντας την χώρα; Σαφώς όχι. Καμμία αντίδραση δεν είναι αρκετή πια δίχως την λαική αντίδραση απέναντι σε οσους κοροιδεύουν,παίζουν με το Σύνταγμα, δεσμεύονται για μέτρα πέραν της θητείας τους, μας εξαθλιώνουν την ζωή.
Ας το σκεφτούν καλύτερα.... Ο πολιτικός πολιτισμός και η αστική ευπρέπεια δεν αρκούν. Χρειάζεται και η λαϊκή κινητοποίηση, η έκφραση της απογοήτευσης και του θυμού που υπάρχουν στις ψυχές των Ελλήνων.
