Ένα φιλί ή ένα ταρατατζούμ;

fili

Του Νότη Ανανιάδη

Λασποβροχή σήμερα 25η Μαρτίου και η μέρα δεν προσφέρεται για φλερτ κι ανοιξιάτικους εφηβικούς έρωτες. Το έχω ξαναγράψει, αλλά φέτος ειδικά έχει, εκτιμώ, τη σημασία του να το επαναλάβω: Πολύ πριν η Αριστερά (έστω ένα ορισμένο μέρος της Αριστεράς, ιδεολογικά ηγεμονικό όμως) θέσει το θέμα της κατάργησης, τουλάχιστον των μαθητικών παρελάσεων, στην πράξη αυτές είχαν μετατραπεί σε ένα πεδίο ερωτικών συναντήσεων.

Ήδη από την δεκαετία του 1970, την 28η Οκτωβρίου φτιάχνονταν οι σχέσεις του χειμώνα και την 25η Μαρτίου τα φλερτ της άνοιξης, πολλά από τα οποία ευδοκιμούσαν και το καλοκαίρι. Όσο ασεβές κι αν ακούγεται έτσι ήταν. (Κι αν θέλετε κάτι ακόμη πιο ασεβές θα έπρεπε να ανεβείτε στον γυναικωνίτη του Αγίου Βασιλείου στη διάρκεια των Γ’ Χαιρετισμών κάπου στα 1976 ή 77, να δείτε «θείες» συναντήσεις μεταξύ εφήβων και κορασίδων της γειτονιάς).

Φέτος όμως με τους ζουρνάδες, του χορούς, τους στρατιώτες κατ’ εντολή Καμμένου να μοιράζουν σημαιάκια, τις λύρες και το εθνοπατριωτικό κιτς που λίγο απέχει από τις γιορτές της χούντας για την «Πολεμική αρετή των Ελλήνων», καλό είναι να θυμόμαστε τα φοιτητικά μας χρόνια και τι σήμαινε η σημερινή μέρα της εαρινής παρέλασης.

Βέβαια οι (πραγματικοί) αριστεροί της κυβέρνησης δεν αισθάνονται άνετα. Αλλά αν η πολιτική είναι (και) διαχείριση συμβόλων, τον τόνο στους συμβολισμούς τον έδωσαν οι ψεκασμένοι. Όπως χρόνια τώρα τέτοια μέρα τον δίνουν οι κοντές φούστες των μαθητριών και τα φιλιά στις καφετέριες στο Πασαλιμάνι. Κι ας μας τα χάλασε ο καιρός.
Και του χρόνου να ‘ μαστε καλά συνέλληνες.

eep logo