Του Νότη Ανανιάδη
Η μέρα δεν προσφέρεται για προβληματισμούς. Κατ’ εξοχήν ελληνικό το Πάσχα, φέρνει γύρω από τον οβελία οικογένειες και φίλους και το γιορτινό τραπέζι συνοδεύει ένα γλέντι σαν να μην υπάρχει αύριο. Ίσως γιατί το «αύριο» είναι σήμερα, μετά τα Πάθη και την Ανάσταση του «χθες».
Όλα αυτά στο φαντασιακό, στον χώρο όπου συνειδητά αφήνουμε την λογική σε δεύτερο πλάνο. Καλά κάνουμε και καλά να περάσουμε, αλλά δυστυχώς η «ανάσταση» αργεί.
Μια ματιά στους τίτλους σοβαρών εφημερίδων, ένα γρήγορο σερφάρισμα σε έγκυρες ιστοσελίδες μας το θυμίζει. «Πάγωσε η Πασχαλινή αγορά», «Συμφωνία ή Χάος», «Παιχνίδια με τη φωτιά και φόβοι ατυχήματος», «Κινδυνεύουν 3,4 δισ. Του ΕΣΠΑ», ακόμη και ρεπορτάζ συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες για «διπλό νόμισμα» θα βρει κανείς.
Όλα δείχνουν ότι μέχρι την Πεντηκοστή πάνω – κάτω και την Ανάληψη του Κυρίου εις τους Ουρανούς, κατά την Χριστιανική αφήγηση, τα πάθη της ελληνικής κοινωνίας, οικονομικά, ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά εν τέλει θα συνεχιστούν.Τρεις βδομάδες μετά τα Θεοφάνεια, η φώτιση του Αγίου Πνεύματος οδήγησε τους Έλληνες στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 36%. Δυόμιση μήνες αργότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ διατηρεί ισχυρή αποδοχή στην ελληνική κοινωνία, αλλά προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο συνεχώς απομακρυνόμενες μεταξύ τους βάρκες. Από τη μια οι υπερβολικές προσδοκίες που καλλιέργησε προεκλογικά και οι ιδεοληψίες που ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ από τα παιδικά του χρόνια (π.χ. μειοψηφικές μεν αλλά ισχυρές εμμονές για επιστροφή στη δραχμή ή δισταγμοί και διγλωσσία απέναντι στους χούλιγκαν που υποδύονται τους αντεξουσιαστές). Από την άλλη η αταλάντευτη επιλογή των ίδιων των ψηφοφόρων του και της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να παραμείνει η χώρα στη ζώνη του Ευρώ. Κι όλα αυτά ενώ ο ισχυρός «οργανοπαίκτης», οι πιστωτές - εταίροι, εξακολουθεί εμμονικά κι αυτός να βαράει το ζουρνά ή να παίζει το κλαρίνο του στον ίδιο ρυθμό που κρατούσε και πριν τις εκλογές.
Οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες για όλους. Και για την κυβέρνηση. Τα Πάθη θα κρατήσουν μέχρι τον Ιούνιο τουλάχιστον, αν και ούτε τότε προβλέπεται κάποια οριστική λύση, μια «ανάσταση». Μέχρι τότε όμως συγκεκριμένες πολιτικές μπορεί να αφήσουν το Θείο Φως, αυτό που υποδεχθήκαμε όπως πάντα με τιμές αρχηγού κράτους το Μ.. Σάββατο, να φωτίσει εκτός από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, όπως έγινε το βράδυ της Ανάστασης και την ελληνική πολιτική σκηνή.
Μέχρι τότε και οπωσδήποτε σήμερα, αλλά ίσως και αύριο, παραδομένοι σ’ αυτήν την ετήσια Πασχαλινή ευωχία γύρω από το αρνάκι ή το κατσικάκι με κρασί και μουσικές, στις εξοχές ή τις πόλεις μπορούμε να παίζουμε και να χορεύουμε στον δικό μας ρυθμό. Καλό Πάσχα!
Sidebar
24
Τετ, Απρ
