Θα «πετύχει» η νέα κυβέρνηση ;

Οι κυβερνήσεις επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν όταν συνολικά καταφέρνουν να ανταποκριθούν σε ένα αίτημα το οποίο πολλές φορές δεν έχουν θέσει οι ίδιες. Αλλά, το αίτημα αυτό, αποτελεί έναν κοινό τόπο που αντιλαμβάνεται διαισθητικά η κοινή γνώμη.

Η διετία Σαμαρά θα θεωρηθεί στο μέλλον ιστορικά δικαιωμένη επειδή κατάφερε (;) να αποτρέψει τον εφιάλτη της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, όλα τα άλλα, σημαντικές ίσω , αλλά λεπτομέρειες. Το ζήτημα λοιπόν για αυτή την τρίτη κυβέρνηση Σαμαρά είναι αν : α) έχει κύριο αίτημα στο οποίο να ανταποκριθεί και β) αν μπορεί τελικά να ανταποκριθεί. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο ή το ένα από τα δύο ή και τίποτε απ' όλα.
Για παράδειγμα, θα αποδειχθεί ότι το ζήτημα της οριστικής διαχείρισης της βιωσιμότητας του χρέους είναι το αίτημα της επόμενης περιόδου; Αν μπορέσει να ανταποκριθεί σ' αυτό η κυβέρνηση όσα λάθη κι αν γίνουν ενδεχομένως σε "περιφερειακά" ζητήματα, τελικά θα κριθεί ως επιτυχημένη. Αν όχι, όσα σωστά νομοθετήματα και αν περάσει, τελικά ως αποτυχημένη θα κριθεί.
Υπάρχει πάντως κι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κυβέρνηση που δεν είναι άλλος από το να μην μπορέσει να βρει αίτημα να διαχειριστεί. Δηλαδή, οι πολιτικές εξελίξεις να την ξεπεράσουν, το ζήτημα του χρέους και της οριστικής ρύθμισης του να μην τεθεί στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας (όχι γιατί το επιθυμεί η ίδια , αλλά γιατί άλλοι παράγοντες εξωγενείς με διαφορετικές προτεραιότητες διαμορφώνουν την ατζέντα), οπότε όσο καλός και επαρκής και αν αποδειχθεί ο Χαρδούβελης η επιτυχία στον τομέα αυτόν δεν θα αποτελεί σημαντική πολιτική πίστωση για την κυβέρνηση Σαμαρά. Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα έχουμε από την εποχή της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη. Η είσοδος στην ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα υποδομών , αλλά τελικά και η επιτυχία της διοργάνωσης των Ολυμπιακών, είχαν προεξοφληθεί και θεωρηθεί από την κοινή γνώμη περίπου «αυτονόητα». Μοιραία δεν μπόρεσαν να δώσουν πνοή στην τελευταία κυβέρνηση Σημίτη με τα γνωστά αποτελέσματα...