Του Νότη Ανανιάδη
Το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας προσφέρει στο νέο κάτοχό του Θοδωρή Δρίτσα μια θέα που είναι βέβαιον ότι θα ζηλέψει κάθε συνάδελφός του στο υπουργικό συμβούλιο, ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας. Το λιμάνι στα πόδια του και μπροστά η Ψυτάλλεια, η Σαλαμίνα, στο βάθος η Αίγινα, ο Σαρωνικός. Ιδίως λίγο πριν τη δύση, το τοπίο είναι απλώς ειδυλλιακό.
Και ίσως να προσφέρει το γραφείο αυτό ένα καλό περιβάλλον για να προβληματιστεί και να χαράξει την πιο ασφαλή πορεία που πρέπει να ακολουθήσει ο νέος υπουργός Ναυτιλίας ώστε να αποφύγει το ναρκοθετημένο από προβλήματα τοπίο που καλείται να διαχειριστεί. Προβλήματα που είτε παραλαμβάνει, είτε εκ των πραγμάτων διαμορφώνονται από την προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ.
Με την Cosco και την επένδυσή της (για την οποία έφαγε δακρυγόνα στο πρόσωπο μαζί με το Γιώργο Παπανδρέου διαμαρτυρόμενος στο λιμάνι το 2008 ο Θοδωρής Δρίτσας) ξεμπέρδεψε γρήγορα: Σεβασμός στις συμβάσεις και μη πώληση του (υπολοίπου) ΟΛΠ και ΟΛΘ – άλλωστε και οι Κινέζοι συμφωνούν με αυτή τη γραμμή.
Για τα άλλα λιμάνια και τους εν εξελίξει διαγωνισμούς ιδιωτικοποίησής τους, η σύσκεψη που είχε την Τρίτη το βράδυ με την αν.υπουργό Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη οδηγεί σε ακύρωση των διαγωνισμών, παρά το ενδεχόμενο κοινοπραξίες που έχουν συμμετάσχει σ’ αυτούς να στραφούν κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Για τη ναυτική εκπαίδευση, στη ρότα που πρέπει να χαράξει ο νέος υπουργός οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη του τον υφιστάμενο σχετικά νεοψηφισθέντα νόμο. Θα τον καταργήσει, ή θα δεχτεί τη λειτουργία ιδιωτικών Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού;
Σε ότι αφορά την ακτοπλοΐα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, καθώς η προεκλογική ρητορική περί κρατικής ακτοπλοΐας ηχεί ακόμα δυνατά.
Και τέλος, αλλά όχι έσχατο, είναι το θέμα που έχει να κάνει με τη διαχείριση των συνδικαλιστών, ιδίως των «φίλα προσκείμενων», της ανεργίας των ναυτικών και των σχέσεων με την (θεωρητικά) ταξικά αντίπαλη πλοιοκτησία. Οι ελιγμοί που απαιτούνται σε αυτόν τον διαρκώς τρικυμιώδη ωκεανό, θα έκαναν ακόμη κι έναν Μιαούλη να πονοκεφαλιάζει.
Αλλά πάλι, αγναντεύοντας το Σαρωνικό, ο Πειραιώτης με καταγωγή από το Λεωνίδιο και φλέβα από τη μάνα του Σπετσιώτικη Θοδωρής, μπορεί να ελπίζει ότι θα τα καταφέρει. Άλλωστε, η αστική του καταγωγή, εκτός από ευγένεια, τον έχει εξοπλίσει και με αισιοδοξία.
