Τάκης Αντωνιάδης

antoniadis takis

Του Δημήτρη Καπράνου

Επιτρέψτε μου σήμερα να σας μιλήσω για ένα διαμάντι του τραγουδιού που έφυγε από κοντά μας. Ανήκω στους τυχερούς που είχαν την ευκαιρία να συνεργασθούν μαζί του. Δυο ολόκληρα χρόνια, την εποχή των σπουδών, εργαζόμουν ως μουσικός στο On The Rock's της Βάρκιζας. Εκεί, με τη νεανική μας ορχήστρα, συνοδεύαμε δυο σπουδαίους τραγουδιστές. Τον Μάικ Ροζάκη, που έφυγε το 2008 νεότατος και τον Τάκη Αντωνιάδη, που μας άφησε για πάντα την περασμένη Παρασκευή.

Πιστέψτε με, αν ο Τάκης έκανε καριέρα σε μια μεγάλη χώρα (και μεγάλη αγορά) θα είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός. Διέθετε εκπληκτικά φωνητικά χαρίσματα, σπάνια για έναν νέο (τότε) τραγουδιστή. Θυμάμαι ότι διάλεγε "δύσκολα" τραγούδια και καθώς τότε δεν είχαμε την ευκολία του internet για να "κατεβάσουμε" παρτιτούρες, μας έβγαινε η πίστη ανάποδα στις πρόβες. Ο Τάκης, λοιπόν, επέλεγε κομμάτια που δεν τραγουδούσε κανείς άλλος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα απόγευμα. "Γιατρέ, έφερα να προβάρουμε το "Tender is the night" μου λέει. "Ποιό είναι αυτό;" τον ρωτάω. "Είναι ένα τραγούδι που ερμήνευσε ο Tony Bennett το 1962, σε μια ταινία του H.King, βασισμένη σε μια νουβέλα του Francis Scott Fitzgerald, σε μουσική Sammy Fain και στίχους του Francis Webster και είχε προταθεί για Oscar" μου λέει.
Αυτός ήταν ο Τάκης. Πριν αποφασίσει να τραγουδήσει κάτι, έπρεπε να το γνωρίσει πολύ καλά. "Η εισαγωγή είναι βασισμένη στη "Σονάτα του σεληνόφωτος" του Μπετόβεν" μου λέει και μου δίνει τον δίσκο.

Ειλικρινά, η συνεργασία μαζί του είναι από τα χρόνια που θα θυμάμαι μέχρι να φύγω κι εγώ για το ταξίδι στο αιώνιο πεντάγραμμο. Όταν άφησα τη μουσική για τη δημοσιογραφία, είχαμε πολύ συχνή επαφή, πηγαίναμε κάποια βράδια στο Sixties που τραγουδούσε, κάποια στιγμή τον έχασα, για να τον συναντήσω πέρυσι στο Κτήμα Παλυβού, στη Νεμέα. "Μένω μόνιμα στο Πόρτο Χέλι" μου είπε και χωρίσαμε λέγοντας "να βρεθούμε να κάνουμε καμιά πρόβα". Τον είδα πολύ αδύνατο, αν και πάντα πρόσεχε τη σιλουέτα και την εμφάνισή του. "Πολύ αδυνάτισες" του λέω. "Κι εσύ παραπήρες κιλά" μου απάντησε. Πού να φανταστώ...

Ο Τάκης, θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στο "λαϊκό". Σπουδαία φωνή, τεχνίτης μοναδικός. Αλλά δεν "το πήγαινε" το μπουζούκι. Έμεινε πιστός στην "ποιότητα", με όλο το κόστος. Νωρίς το Σάββατο μου τηλεφώνησε ο Νίκος Φραγκούλης, ο ντράμερ μας. "Πέθανε ο Τάκης ο Αντωνιάδης" μου λέει. Έκανα ώρα να καταλάβω τί ακριβώς μου είχε πει. Στα 60 ο Μάικ στα 69 ο Τάκης. Νωρίς φεύγει η παρέα, ρε παιδιά...

eep logo