Εδώ ο μπαμπάς, εκεί ο μπαμπάς, που είναι ο μπαμπάς;

koutroumanos leonidas

Του Λεωνίδα Κουτρουμάνου


Η επιστημονική και όχι μόνο συζήτηση για την συνεπιμέλεια και την αναμονή θεσμοθέτησής της συμβαδίζει με τις υψηλές θερμοκρασίες των ημερών. Μία προτεινόμενη αποσπασματική ρύθμιση για τον τόπο διαμονής των τέκνων, αμφίβολης ορθότητας, αλλά και οι εν γένει ζυμώσεις στην Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, που κατά τα φαινόμενα θα οδηγήσουν σε αναθεώρηση των διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου που ρυθμίζουν το συγκεκριμένο θέμα, ανεβάζουν το θέμα ψηλά στην επικαιρότητα και δικαίως.

Εδώ και δεκαετίες, η ρύθμιση της επιμέλειας από το Δικαστήριο, σε περίπτωση που οι εν διαστάσει γονείς του διαφωνούν, οδηγεί στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων στην ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα και ρυθμίζουν εν ταυτώ και το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα. Η ιδέα της συνεπιμέλειας είναι μία αντίληψη, που απηχεί τις νέες συνθήκες της κοινωνίας μας, όπου ολοένα και περισσότερο οι μπαμπάδες αναζητούν εναργέστερο ρόλο και λόγο στην ανατροφή του παιδιού τους, ακόμα και όταν αποχωρίζονται από «τραπέζης και κοίτης».

Στο πλαίσιο αυτό, ελάχιστες δικαστικές αποφάσεις «τόλμησαν» έως σήμερα να απονείμουν συνεπιμέλεια στους δύο γονείς και τούτο υπό ιδιαίτερες προϋποθέσεις. Έτσι, η Πολιτεία προσπαθεί για πρώτη φορά να πραγματοποιήσει μία νομοθετική τομή στο ακανθώδες αυτό ζήτημα. Η πρώτη απόπειρα με την φημολογούμενη (σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, αν οι πληροφορίες είναι ορθές!) απόπειρα ρύθμισης του τόπου διαμονής του τέκνου, δείχνει στην ορθή κατεύθυνση.
Ωστόσο η συμπληρούμενη ρύθμιση (έστω και αν είναι ακόμα σε επίπεδο συζήτησης στην Επιτροπή) με την αναφορά σε από κοινού απόφαση των «μη επαναλαμβανόμενων σοβαρών πράξεων επιμέλειας», δείχνει ατελής και προβληματική. Ποιος θα κρίνει ποιες είναι αυτές οι πράξεις; Προφανώς το Δικαστήριο. Η υγεία, η εκπαίδευση, οι εξωσχολικές δραστηριότητες ενός παιδιού μπορούν να χαρακτηριστούν «μη επαναλαμβανόμενες πράξεις επιμέλειας; Μήπως το σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει ένα ανήλικο παιδί δεν είναι πράξη που επαναλαμβάνεται και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στους δύο γονείς, πολλές φορές κατά την διάρκεια της μαθητικής του ζωής;

Όπως όλες οι έννομες σχέσεις, έτσι και οι οικογενειακές διαπλάθονται, αλλοιώνονται, ανασυσταίνονται σε ό,τι αφορά τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά διαρκώς. Όπως εύστοχα αναρτήθηκε σε μία επιγραφή «δεν είμαστε επισκέπτες, είμαστε γονείς», αναφερόμενη προφανώς στην επιθυμία πολλών «μπαμπάδων» να είναι παρόντες στις ζωές των παιδιών τους, όχι μόνο προσφέροντας τους υλικά, αλλά και έχοντας λόγο στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη.

Σε αυτό το πλαίσιο οφείλει να κινηθεί και ο Νομοθέτης. Με μία ρύθμιση ρηξικέλευθη, τολμηρή και απηχούσα την σημερινή κοινωνική αναγκαιότητα. Μιμούμενος τον Νόμο 1329, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 που επέφερε, ορθώς, την ισότητα των δύο φύλων σε νομοθετικό επίπεδο.

eep logo