Προσφυγιάς ανάμνησις

prosfygika nikaia

Του Δημήτρη Καπράνου

Ήταν σωστή η χθεσινή έμπνευση της ΕΡΤ να μεταδώσει απ' ευθείας την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, στη Νίκαια. Αν έλειπαν και οι κορδωμένοι "παράγοντες" από την πρώτη σειρά των πιστών, όλα θα ήταν περισσότερο κατανυκτικά. Ήταν μια ορθόδοξη μυσταγωγία, σε ανάμνηση των χαμένων πατρίδων, στην πόλη που φέρει το όνομα της Βυζαντινής πόλης, στην οποία πραγματοποιήθηκαν δύο Οικουμενικές Σύνοδοι. Στην πόλη, όπου ακόμη υπάρχουν τα "Προσφυγικά", τα όμορφα εκείνα σπίτια με τις δυο σκάλες, δεξιά-αριστερά και την ξύλινη οροφή. Και τι δεν μου θύμισε χθες η ΕΡΤ. Όπου και να περπατούσες, στη Νίκαια, εύρισκες τις χαμένες πατρίδες. Τα οδωνύμια, πρώτα απ' όλα. Βιθυνίας, Βρυούλων, Γρεβενών Γερβασίου, Θείρων, Κιλικίας, Ιωνίας, Πόλεως Προκοπίου, Συνασσού, Σηστού, Λαοδικείας, Μούγλων, Μουδανιών, Κασταμονής, Ναζιανζού, Χαλκηδόνος, Ρυσίου, Σμύρνης, Αλατσάτων, Κερασούντος, Τραπεζούντος, Πόντου. Παντού η Μικρά Ασία και ο Πόντος, παντού η υπενθύμιση της γης από την οποία έφυγαν κυνηγημένοι οι πρόσφυγες . Μπροστά-μπροστά χθες, στη εκκλησιά, τα λάβαρα των προσφυγικών σωματείων, Μικρασιατικών και Ποντιακών, των πολύτιμων αυτών κυψελών, που κρατούν ζωντανό και ευωδιαστό το μέλι από τα λουλούδια του Κορδελιού και της Σαμψούντας. Έβλεπα τα νέα παιδιά, καμαρωτά, ντυμένα με τις χαρακτηριστικές στολές, να κρατούν τα λάβαρα, όπως τα κρατούσαμε κι εμείς, παλιότερα, σε κάθε ευκαιρία. Και είχε πολλές ευκαιρίες ο προσφυγικός κόσμος, για να λέει "Εδώ είμαστε, Έλληνες δυνατοί, που ξαναφτιάξαμε τη ζωή μας, αλλά δεν ξεχνάμε"! Στις εθνικές εορτές, στις προσφυγικές επετείους, πάντα μπροστά τα προσφυγικά λάβαρα, πάντα μπροστά τα αγόρια και τα κορίτσια των προσφύγων. Κι έχεις, τώρα, εκείνον τον απίθανο πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, να κατηγορεί την Ελλάδα ότι "Δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της". Δηλαδή τί να κάνουμε, κύριε; Να στείλουμε, όπως ο "Σοσιαλιστής" Ντ' Αλέμα κάνα βαπόρι να εμβολίζει τα φουσκωτά των προσφύγων; Μα, αφελέστατε, αν είναι κάποιος λαός στην Ευρώπη που ξέρει από προσφυγιά, που καταλαβαίνει τί θα πει ξερίζωμα, ξεσπίτωμα και "στον άσσο από τη μέρα στην άλλη", αυτός είναι ο Έλληνας. Δεν θα είναι, όμως, οι Έλληνες εκείνοι που θα εφαρμόσουν τους μύχιους πόθους του Ούγγρου πρωθυπουργού και των ομοίων του, που θα προτιμούσαν τις ακτές του Αιγαίου σπαρμένες με πτώματα, προκειμένου οι πρωτεύουσές τους να φιλοξενούν ξεπλυμένους τουρίστες, που θα χορταίνουν μπίρα και αλλαντικά. Μπορεί να φωνάζουμε, μπορεί να ζητάμε δίκαιη κατανομή των προσφύγων στις χώρες της ΕΕ, αλλά "Ευρωπαίοι" με την έννοια που θέλει ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, δεν θα γίνουμε. Ποτέ.

eep logo