Η εκλογή Ομπάμα, οι προκλήσεις, τα προβλήματα και η Ελλάδα








Του Ν. Δημοσθένους


Η εκλογή Ομπάμα στην θέση του Προέδρου των ΗΠΑ αποτελεί αναμφισβήτητα μια εντυπωσιακή εξέλιξη. Για πολλούς λόγους και όχι μόνο για το προφανές, ότι δηλαδή είναι ο πρώτος αφροαμερικανός Πρόεδρος στην Ιστορία των ΗΠΑ.  Ήδη εδώ και μήνες, συγκέντρωσε στο πρόσωπό του ελπίδες

 
των αμερικανών, αλλά και όλου του κόσμου, για μια ουσιαστική αλλαγή, ενώ για πρώτη φορά, όπως προκύπτει απ’ τα αποτελέσματα, το Δημοκρατικό Κόμμα μέσω της υποψηφιότητάς του, διείσδυσε σε παραδοσιακά συντηρητικές και ξενοφοβικές μεσοδυτικές Πολιτείες.

Η εκλογή πάντως του Μπάρακ Ομπάμα δεν πρέπει να συνοδεύεται από την καλλιέργεια υψηλών προσδοκιών. Το σύστημα εξουσίας και λήψης αποφάσεων στις ΗΠΑ, είναι τέτοιο που για μια ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής, ο πρόεδρος πρέπει να υποστηρίζεται συνολικά απ’ το Κογκρέσο, τη Γερουσία και την Βουλή. Αλλά και πάλι, πολλές πολιτικές καθορίζονται από αποφάσεις που λαμβάνονται σε Πολιτειακό επίπεδο, οι οποίες συχνά είναι αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους.

Ο Μπάρακ Ομπάμα, ο 44ος Πρόεδρος στην Ιστορία των ΗΠΑ, θα έχει εκ της θέσεώς του, φυσικά, σοβαρές δυνατότητες στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Ενδεχόμενη αποχώρηση, έστω και σταδιακά, του στρατού των ΗΠΑ από το Ιράκ, υπέρ της οποίας έχει ταχθεί προεκλογικά, δεν θα έχει μόνο επιπτώσεις στην βελτίωση του προφίλ της χώρας, το οποίο καταρρακώθηκε διεθνώς κατά την τελευταία καταστροφική οχταετία του απερχόμενου Μπούς, αλλά πιθανότατα θα έχει και απτά αποτελέσματα στο επίπεδο του εξωτερικού εμπορίου. Κάτι ιδιαίτερα κρίσιμο για την οικονομία  των ΗΠΑ, αφού ο νέος Πρόεδρος, μεταξύ των άλλων προβλημάτων, καλείται να αντιμετωπίσει το τεράστιο εξωτερικό χρέος που φτάνει τα 10 τρις. δολάρια!

Κατά τα λοιπά ο νέος Πρόεδρος θα έρθει αντιμέτωπος με την αποδιαρθρωμένη – και βαθιά διχασμένη - κοινωνία της χώρας του. Μια κοινωνία για την οποία είναι χαρακτηριστικό να αναφερθεί ως παράδειγμα το γεγονός πως το 41% αυτής δεν έχει ασφάλιση στον τομέα της υγείας!

Τέλος, σε ότι μας αφορά, θα ήταν ιδιαίτερα θετικό να μην καλλιεργούνται υψηλές προσδοκίες σε σχέση με τα θεωρούμενα «εθνικά θέματα» της χώρας. Το πάθημα του μακρινού 1976, όταν υποδέχθηκαν στην Κύπρο την εκλογή Κάρτερ με κωδωνοκρουσίες, παραμένει επίκαιρο. Το θέμα της επανένωσης του νησιού, ολόκληρο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη, το ζήτημα με το όνομα της «ακατανόμαστης» βορείου γείτονος αποτελούν προβλήματα των οποίων η λύση θα προωθηθεί ή όχι, χάρη στις σωστές ή λανθασμένες πολιτικές της Ελλάδας – σε συνεργασία φυσικά με τον διεθνή παράγοντα – αλλά πάντως όχι «κατ’ απονομή». Όχι, δηλαδή, γιατί μας χρωστάνε, μας συμπαθούν, ή επειδή από τις εκλογές βγαίνει ενισχυμένο το ελληνοαμερικανικό λόμπυ.

eep logo