Του Νάσου Πουλακίδα
Σάββατο απόγευμα, μέσα Δεκεμβρίου και το αυτοκίνητο ακινητοποιείται από μπαταρία. Βλέπεις το βιβλίο επισκευών και σέρβις του Ι.Χ. και διαπιστώνεις ότι η μπαταρία αλλάχθηκε στον Ιούλιο του 2011. Μια χαρά αφού κράτησε επί, σχεδόν, 6 χρόνια. Κλείνεις ραντεβού για αλλαγή μπαταρίας για το πρωί της Δευτέρας με το συνεργείο του Λυσίκατου, στην οδό Πύλης στον Πειραιά. Ε, το πρωί της Δευτέρας από τις 7.30 παρακαλώ, αρχίζει το μαρτύριο με την ΕΛΠΑ της οποίας είσαι συνδρομητής.
Παίρνεις το 10400 και σου ανακοινώνεται ότι για το συγκεκριμένο νούμερο η πρόσβαση είναι αδύνατη. «Δεν είναι δυνατόν» λες και επιχειρείς δύο – τρεις, 13 άντε 23 φορές. Η απάντηση είναι ίδια. «Η πρόσβαση στο συγκεκριμένο αριθμό είναι αδύνατη.» Παίρνεις από σταθερό τηλέφωνο, το ίδιο.
Παίρνεις στο σταθερό της ΕΛΠΑ στη Μεσογείων, στο 210 6068800, κι αφού σου αναφέρουν ότι μπορείς να μιλήσεις με το γραφείο συνδρομητών, πληροφορείσαι ότι η συγκεκριμένη υπηρεσία ανοίγει μετά τις 9.30 το πρωί σου έρχεται να τα σπάσεις…
Κάνεις υπομονή επί 2 ώρες και κατά τις 9.35 μιλάς με το γραφείο συνδρομητών. «Επί δύο ώρες παίρνω το 10400 και δεν απαντά, συμβαίνει κάτι;» ρωτάς με αγωνία τον υπάλληλο και η απάντηση είναι …όλα τα λεφτά: «Α, ξέρετε κάναμε μετακόμιση το Σαββατοκύριακο γι’ αυτό και ο αριθμός δεν απαντά!!!» λέει και συμπληρώνει: «Το είχαμε αναφέρει στο ίντερνετ».
Μάλιστα κυρίες και κύριοι, το είχαν αναφέρει στο ίντερνετ. Όταν, όμως, σου ζητούσαν τη συνδρομή δεν έλεγαν το παραμικρό για αλλαγή γραφείων ή αν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα θα εξυπηρετηθείτε με αυτόν ή τον άλλο τρόπο. Ντροπή κύριοι αρμόδιοι της ΕΛΠΑ. Ντροπή. Τίποτα άλλο…
