της Δήμητρας Καλλιανιώτη
Κρύο το βράδυ της πρώτης Πέμπτης της νέας χρονιάς, ανηφορίζοντας τη Συγγρού προς το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να δω τη Ρόουζ με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Τελευταία μου επαφή με την συγκεκριμένη ηθοποιό κάποια χρόνια πίσω, στον ρόλο της γιαγιάς Φιλιώς.
Σήμερα λοιπόν Ρόουζ, ένας συγκλονιστικός μονόλογος, ο οποίος στηρίζεται πάνω σε Σσίβα (περίοδο πένθους στον ιουδαϊσμό) για την άμεση οικογένεια. Η ηρωίδα πενθεί την μάνα, τον πατέρα,τον αδελφό, την κόρη, τον πρώτο έρωτα, το δεύτερο άντρα, τον τρίτο, ένα κορίτσι που σκοτώθηκε από Ισραηλινούς.
Τη ζωή της όλη, μας τη διηγείται καθισμένη σε ένα παγκάκι κάνοντας Σσίβα. Δυο ώρες, κουνώντας μόνο τα χέρια και ακροβατώντας με εξαιρετική ισσοροπία μεταξύ δράματος και κάποιες στιγμές χιούμορ.
Λιτή η σκηνοθεσία του Νίκου Καραγεώργου, αλλά όπως πάντα λέω, η σκηνοθεσία μπορεί να είναι καταστροφική ή βοηθητική, ή απλως υποστηρικτική όπως σήμερα.
Σε δύο ώρες έζησα το μαρτύριο των Εβραίων, που γεννήθηκαν στην Πολωνία, βασανίστηκαν απο τους Ναζί και κατέληξαν στην Αμερική, χωρίς ποτέ να βρεθούν στην γη της Επαγγελίας, μέσα από τα χέρια και τις εκφράσεις της κυρίας Μπεμπεδελη.
Το μισό κοινό όρθιο στο χειροκρότημα, όσοι προλάβετε, δείτε το!
Ρόουζ, του Martin Sherman.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μιμή Ντενίση
Σκηνοθεσία / φωτισμοί: Νίκος Καραγέωργος
Σκηνικό: Δημήτρης Δήμας
Μουσική: Νίκος Σπηλιώτης
Video: Χρήστος Καρτέρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Ευθυμίου
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Λ. Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη,
+302109316101, http://www.gialino.gr
