Ζήτημα σχεδίου...

podosfairo provlimatismos

Βλέποντας πιο ψύχραιμα, λόγω χρονικής αποστάσεως, το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Γιουβέντους στο Τορίνο,

οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τα αρχικά πρωτοσέλιδα των φιλικών προς τον Θρύλο οπαδικών εφημερίδων δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός δεν «έγδυσε» την κυρία, που τελικά του ξέφυγε, όπως έγραψε μια τέτοια εφημερίδα. Η Γιουβέντους ήταν καλύτερη σε όλο τον αγώνα κι αν δεν ήταν ο Προτό να κατεβάσει τα ρολλά, ή ταρίφα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Ο Θρύλος όμως μπορεί να κρατά στα θετικά του ότι παρουσίασε μια ομάδα που είχε ένα συγκροτημένο σχέδιο και κυρίως ήταν ομάδα. Με πείσμα και αυταπάρνηση, αλληλοκάλυψη και (όσο μπορούσαν) αντοχές, οι παίκτες του έκλειναν τους διαδρόμους στους ιταλούς και προσπαθούσαν να τους κρατήσουν, όσο γινόταν, μακριά από την περιοχή του. Είχε και κάποιες – λίγες σχετικά – ευκαιρίες, στις ξαφνικές του αντεπιθέσεις, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να προηγηθεί, ώστε να μεταφέρει το άγχος στη Γιουβέντους. Ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός έπαιξε κατενάτσιο. Αυτό ήταν το σχέδιό του.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι σύστημα παίζει, ή εάν θέλετε τι σχέδιο έχει η κυβέρνηση. Μιλώντας για το Ελληνικό για παράδειγμα, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει κάμποσες φορές. Δεν μιλάω για τα χρόνια που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και υποστήριζε με πάθος την άποψη να γίνει πάρκο, ή μάλλον δάσος ολόκληρη η έκταση του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό. Ας πούμε ότι τότε έκανε επαναστατική γυμναστική, κάτι σαν προπόνηση δηλαδή και δοκίμαζε διάφορα, ακόμη και μη ρεαλιστικά συστήματα.

Μιλάμε για την περίοδο κατά την οποία κυβερνά. Τη διάρκεια του κανονικού αγώνα, δηλαδή. Μπαίνει στο ματς με το σχέδιο πάρκο. Λίγο αργότερα προσθέτει και το ήπια αξιοποίηση. Στη συνέχεια δέχεται τις πολυτελείς κατοικίες, τα mall, τον ουρανοξύστη, τα ξενοδοχεία. Καθώς περνάει η ώρα και η πίεση από τον «αντίπαλο», τους δανειστές, αυξάνεται, δέχεται μέχρι και το καζίνο που μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο (ορθώς πιθανόν) τρισκατάρατο. Και ενώ τα έχει δεχθεί όλα αυτά, ξυπνάει μέσα του ή σε ορισμένα στελέχη του τουλάχιστον η «αριστερή ψυχή» τους και πότε με το δάσος, που δήθεν υπήρχε εκεί, πότε με τα αρχαία, που πιθανότατα υπάρχουν, εμποδίζει στην πράξη την επένδυση. Γιατί αν κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος ένα σημαντικό μέρος του Ελληνικού, ή ακόμη χειρότερα ολόκληρη η έκταση, τινάζεται στον αέρα το πρότζεκτ του επενδυτή και τελικά ίσως ολόκληρη η επένδυση.

Είναι σαν στο 60’, όταν η πίεση από την Γιουβέντους είχε γίνει ασφυκτική και η άμυνα με υπερπροσπάθεια κρατούσε το μηδέν, να ξυπνούσε μέσα σε κάποιους παίκτες του Ολυμπιακού το επιθετικό πνεύμα που όντως έχει αυτή η ομάδα και να προσπαθούσαν να κλείσουν τη Γιουβέντους στα καρέ της. Εφτάρα θα έγραφε το κοντέρ. Ευτυχώς όμως ο Ολυμπιακός είχε σχέδιο. Ίσως άργησε να κάνει ο Λεμονής τις αλλαγές που ετοίμαζε και να θωρακίσει ακόμη περισσότερο την άμυνά του. Όπως άλλωστε είναι προφανές ότι αργεί να κάνει αλλαγές, ανασχηματισμό δηλαδή, στην κυβέρνησή του ο Τσίπρας. Και την ώρα που μια ανώτερη κρατική υπάλληλος που ο ίδιος έχει διορίσει, πάει την υπόθεση από αναβολή σε αναβολή, βουλευτές και υπουργοί του συμπαραστέκονται σε όσους θέλουν να κηρυχτεί αρχαιολογικός χώρος η περιοχή, σύμβουλοι υπουργών του πρωτοστατούν σε αυτή την διεκδίκηση, ο ίδιος υποχρεώνεται να συγκαλέσει μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου πολιτικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ για να επιβεβαιώσει και σε κομματικό επίπεδο την κυβερνητική άποψη. Είναι σαν να έκανε κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου σύσκεψη με τους παίκτες ο Λεμονής για να τους πείσει να μην παίξουν επιθετικά, αλλά να ακολουθήσουν το αμυντικό του σχέδιο. Τότε θα είχε χάσει τη μπάλα. Ο Λεμονής. Αλλά και ο Τσίπρας;

Αναγνώστης Κέντρος

eep logo