Ξάνθη...

skoda xanthi pc

Υπάρχουν μικρομεσαίες και μικρομεσαίες ομάδες. Υπάρχει ας πούμε ο συμπαθής Εργοτέλης που ανεβαίνει κατηγορία, κερδίζει κανένα βραβείο ήθους και ξαναπέφτει, για να ξαναανέβει και να βραβεύσει τον Μίκη Θεοδωράκη (που είναι και Εργοτέλης εκτός από Ολυμπιακός που επίσης τον βράβευσε, όπως είναι όλα τα κόμματα που επίσης όλα τον έχουν τιμήσει - μέχρι και η ΝΔ υπουργό της

τον είχε κάνει), κρατιέται κανενά – δύο χρόνια ξαναπέφτει και το ξαναπαλεύει. Υπάρχει η Κέρκυρα με ανάλογες διαδρομές, αλλά υπάρχει κι ο Απόλλωνας που έχει χαθεί από την Α’ Εθνική ( την λεγόμενη και Σούπερ Λίγκ σύμφωνα με τον γραικυλισμό των επαιόντων του ποδοσφαίρου μας). Υπάρχει κι ο Πανιώνιος ο ιστορικός που κάθε χρόνο κοψοχολιάζει την Πλατεία με το θρίλερ «μένουμε – πέφτουμε», αλλά τελικά μένει. Ή και η «Βασίλισσα του Βορρά» που επίσης κόβει την ανάσα σε Βλάχους, ντόπιους και Πόντιους οπαδούς της με το ίδιο θρίλερ εμπλουτισμένο καμιά φορά, όπως φέτος, με την αναμονή κάποιου σχετικού ποδοσφαιρκού «δικαστηρίου» που καλείται να αποφασίσει αν οι μεγαλομέτοχοι της είναι αχυράνθρωποι ή όχι, οπότε η αγωνία κράτησε μέχρι το Δεκαπενταύγουστο που η Παναγιά η Σουμελά εκεί κοντά έκανε το θαύμα της κι η ομάδα σώθηκε.
Αλλά υπάρχει και η Ξάνθη. Η Skoda Ξάνθη του Πανόπουλου, η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα που συμπλήρωσε το όνομα της με την μάρκα μιας εταιρείας αυτοκινήτων, τη αντιπροσωπεία της οποίας έχει ο πρόεδρος. (Αλλαξε και το χρώμα της στις φανέλλες, από κόκκινο σε πράσινο, αλλά αυτό κράτησε λίγο γιατί ο βασικός κορμός των φιλάθλων , που προερχόταν από τον Ολυμπιακό Ξάνθης, πανηγύριζε με ερυθρόλευκες φανέλες απέναντι από τα επίσημα, οπότε το αφεντικό συμβιβάστηκε - αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Η Ξάνθη δεν έχει κινδυνεύσει σχεδόν ποτέ εδώ και περίπου 20 χρόνια που βρίσκεται στην μεγάλη κατηγορία, μερικές φορές έχει χτυπήσει και έξοδο στην Ευρώπη. Σαν το ΚΚΕ ένα πράγμα που από το ’74 που νομιμοποιήθηκε μέχρι τον τεκτονικό πολιτικό σεισμό του 2012 κρατούσε σταθερά την τρίτη θέση κι ακόμη στις διπλές εκείνες εκλογές και τον Ιανουάριο που ερχόταν η «Ελπίδα» με την φόρα του ΣΥΡΙΖΑ άντεξε, χωρίς να κινδυνεύσει ουσιαστικά και τώρα βλέπει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν και να διεκδικεί μέχρι και την τρίτη θέση. Χωρίς μετεγγραφές (από την Ακαδημία της ΚΝΕ βγαίνουν οι παίκτες του), αλλά με ιδιόκτητο γήπεδο και προπονητικό κέντρο σούπερ – το κτήριο του Περισσού ή το εμβληματικό ιδιόκτητο κτήριο στον Πειραιά στην πλατεία Κοραή θα το ζήλευαν οι επί 40 χρόνια μόνιμοι πρωταθλητές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που στριμώχνονται στη Ρηγίλλης ή τη Χαριλάου Τρικούπη. Άλλη μια αναλογία με την Ξάνθη του Πανόπουλου που είδε το προπονητικό κέντρο της ομάδας του στα Πηγάδια να καίγεται κάποτε και το ξανάφτιαξε αμέσως, όπως άλλωστε και με «κόκκινα μεροκάματα» τα μέλη του ΚΚΕ απεκατέστησαν τις τεράστιες ζημιές που είχε πάθει από πλημμύρες πριν καμιά 15αριά χρόνια ο Περισσός.
Η Ξάνθη είναι εδώ και φέτος. Όπως πάντα εδώ θα είναι και το ΚΚΕ. Καμιά ομάδα δεν πάει για την έκπληξη, αλλά δεν θα αισθανθεί και την απειλή. Ούτε του υποβιβασμού, ούτε του 3%. Δεν είναι λίγο. Άσε που μπορεί να προκύψει και κανένα ΟΥΕΦΑ ή καμιά τρίτη θέση. Αλλά και να μην προκύψει δεν χάθηκε ο κόσμος. Το μοναστήρι να είναι καλά που θα έλεγε κι ο Χαρίλαος…

 

eep logo