Μπορεί να κάνεις ένα φάουλ για να κόψεις το χρόνο. Να κάνεις ένα φάουλ για να ανακόψεις έναν αιφνιδιασμό. Να κάνεις ένα σκληρό φάουλ για να γλυτώσεις ένα σίγουρο καλάθι, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα είναι υπέρ του αντιπάλου, καλάθι και φάουλ. Στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα μπάσκετ όλο είναι επιτρεπτά. Για την ακρίβεια, όλα επιβεβλημένα και καθοδηγούμενα από τον προπονητή. Το θέμα είναι αν μπορούν οι παίκτες να ακούσουν και να ακολουθήσουν τις οδηγίες του κόουτς-καθοδηγητή.Ο χρόνος καθορίζει το παιχνίδι και το αποτέλεσμα. Πιο σημαντικό από το φάουλ είναι το πότε το κάνεις.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν δυο βδομάδες και κάτι ψιλά πριν τις εκλογές να του κάνουν φάουλ. Σκληρό, αντιαθλητικό. Ο Θεοδωράκης αντέδρασε. Δεν έστειλε τη μπάλα στην κερκίδα. Δεν άφησε το χρόνο να περάσει. Είπε εδώ και τώρα, κάτι σαν «έχω ράμματα για τη γούνα σας». Ένα φτωχόπαιδο των δυτικών προαστίων, της Αγια-Βαρβάρας και της Β’ Πειραιά μπορεί από ψηλά, πχ στα 2.15 να τα «πάρει στο κρανίο» και να κάνει το ματς ροντέο, όταν έχει απέναντί του κολεγιόπαιδα που μεγάλωσαν σε αθλητικά-πολιτικά ασφαλές περιβάλλον κι έχουν ξεχάσει τους τσαμπουκάδες της γειτονιάς.
Τα αντιαθλητικά φάουλ, τα εσκεμμένα, είναι μέσα στο παιχνίδι. Το ζήτημα είναι ποιον ο διαιτητής θα χρεώσει με «ντισκαλιφιέ».
