Τον Ρίβερς – του Ποταμιού, όπως θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά το όνομά του, οι φίλοι του Ολυμπιακού τον θυμούνται ως τον playmaker της μεγάλης ομάδας του Ίβκοβιτς με την οποία ο Θρύλος πήρε το πρώτο του ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ρώμη πριν 20 χρόνια.
Ήταν σχετικά κοντός, αλλά πολύ γρήγορος, με εντυπωσιακές διεισδύσεις, εξαιρετικές πάσες και σουτ και ίσως το μόνο του μειονέκτημα ήταν ακριβώς λόγω της ταχύτητάς του, έχανε σχετικά πιο συχνά από το συνηθισμένο την ισορροπία του και την κατοχή της μπάλας.
Γι’ αυτό λέγεται ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης τον είχε χαρακτηρίσει «κωλοτούμπα» (όχι με την έννοια που χρησιμοποιείται πολιτικά σήμερα ο όρος) – αν αυτός ο αθλητικός μύθος ισχύει, προφανώς έβγαζε και μια κάποια «χολή» του ξανθού, που ενώ είχε φτάσει τόσες φορές σε φάιναλ φορ, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει το κύπελο.
Ο Μπαμπαγκίτα, εμφανίστηκε ως ένα μάλλον εξωτικό δεξιό εξτρέμ, που έφερε στο λιμάνι, μαζί με άλλους, σε μια μεταγραφική φουρνιά ο Κόκκαλης. Ήταν ένας κοντούλης μαυρούλης, κάτω από 1.65, πολύ γρήγορος με την μπάλα στα πόδια, γι’ αυτό και τα κατάφερνε καλούτσικα στις ντρίπλες πάνω στη γραμμή, αλλά μέχρι εκεί. Όταν δεν πατούσε την μπάλα, δεν μπουρδουκλωνόταν και δεν βρισκόταν φαρδύς πλατύς στο χορτάρι, κατάφερνε να φτάσει μέχρι το σημαιάκι του κόρνερ και αυτό ήταν. Αν μάλιστα έβγαζε και σέντρα, ε, τότε αυτό ήταν ο προσωπικός του θρίαμβος.
Έβγαζε γέλιο στην κερκίδα, αλλά η αποθέωση ήταν η φωτογράφιση που κάνανε για το εξώφυλλο ενός περιοδικού που έβγαζε τότε ο επίσημος Ολυμπιακός, μαζί με το Σοφοκλή Σκορτσιανίτη. Ο Μπαμπαγκίτα είχε ανέβει πάνω σε ένα σκαμνάκι για τα φτάσει το Σόφο, δείχνοντας ότι είχε μια σπάνια αίσθηση χιούμορ και δυνατότητα αυτοσαρκασμού. Στην ίδια μάλιστα κοινή συνέντευξή τους, αποκαλύπτει στον θηριώδη σέντερ το ύψος του, για να σκάσει στα γέλια ο Σοφοκλής, απαντώντας του ότι στο 1.65 ο ίδιος είχε φτάσει έντεκα χρονών!
Όλα τα παραπάνω θα ήταν απλά αθλητικά ανέκδοτα, αν δεν θύμιζαν το πολιτικό ανέκδοτο της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Οι δύο βασικοί εκπρόσωποι του χώρου, την ίδια ημέρα στην ίδια εφημερίδα, η Φώφη και ο Σταύρος, με άρθρο η μια και συνέντευξη ο άλλος, προσπαθούν να πείσουν την όχι και τόσο πολυπληθή πλέον πελατεία του χώρου, ότι ο ένας και όχι η άλλη έχει την καλύτερη προσφορά. Η μια έχει προλάβει να διαγράψει έναν βουλευτή, λες κι έχει πολλούς, γιατί άφησε να εννοηθεί κάτι που ήδη συζητά ανοιχτά όλος ο χώρος: ότι θα μπορούσε να υπάρχει και συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είχε προηγηθεί βέβαια η μυθική δήλωσή της «άβυσσος» χωρίζει το κόμμα της από τη ΝΔ, όταν όχι μόνο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ συγκυβέρνησαν για κάποια χρόνια, αλλά και όταν η ίδια ήταν υπουργός του Σαμαρά μαζί με τον Κυριάκο.
Και ο έτερος, αφήνεται να τον σύρει το ρεύμα του Ποταμιού από τη μια όχθη στην άλλη. Αφού επί οχτώ μήνες φρόντιζε να διαχωρίζει συστηματικά τον Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι ο Αλέξης να τον δουλέψει (όπως και όλους τους άλλους) και να στήσει κάλπες στις οποίες ο Θεοδωράκης είδε το κόμμα του να χάνει το 1/3 των δυνάμεών του, φάνηκε τώρα πρόθυμος να πλεύσει προς την άλλη όχθη, σπεύδοντας πρώτος να συγχαρεί τον Κυριάκο και να δηλώσει ότι θα τον στηρίξει αν ο ίδιος υποστηρίξει μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Και ενώ εν τω μεταξύ έχει δει τη Δράση, «συγγενή» άλλωστε προς τον Μητσοτάκη, να φεύγει ως φιλελεύθερη συνιστώσα από το Ποτάμι προς τη ΝΔ, σπεύδει τώρα να κάνει άνοιγμα σε μεταρρυθμιστικά στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, όπως η Διαμαντοπούλου, αγνοώντας προφανώς ότι την ίδια ώρα, με συνέντευξή της σε άλλη εφημερίδα, η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ μιλάει για την ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων και δεν τσιγκουνεύεται τα καλά της λόγια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ένας καλός playmaker, έμπειρος και με ικανότητες διαχειριστικές, ακόμη κι αν δεν είναι ο πραγματικά μεγάλος ηγέτης, θα μπορούσε ίσως να ανασυγκροτήσει τον χώρο της κεντροαριστεράς. Τουλάχιστον να εμπνεύσει και να κάνει όλους τους παίκτες να δώσουν στον αγώνα τον καλύτερο εαυτό τους. Όπως κατάφερε ο Ρίβερς, αν όχι να εμπνεύσει, τουλάχιστον να συντονίσει τον ηττοπαθή στην Ευρώπη Ολυμπιακό, να βγάλει την ποιότητα που είχαν όλοι οι συμπαίκτες του στο παρκέ και να τον οδηγήσει, πριν 20 χρόνια, στην κορυφή της Ευρώπης.
Αλλά τέτοιος παίκτης δεν φαίνεται να υπάρχει στο ρόστερ. Αντίθετα τη φανέλα του Μπαμπαγκίτα πολλούς βλέπω να την προβάρουν.
Αναγνώστης Κέντρος
