Τα αποδυτήρια

apodythria koritsia

Στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα και ειδικότερα του ποδοσφαίρου, είναι γνωστό ότι οι ισορροπίες και η καλή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια αποτελούν προϋπόθεση για μια ανταγωνιστική πορεία της ομάδας. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που κάποιες ομάδες επιλέγουν να «ξεφορτωθούν» αναμφισβήτητα ταλαντούχους παίκτες προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία των αποδυτηρίων, την οποία είχαν οι παίκτες εκείνοι διαταράξει.

Σχετικά πρόσφατα για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός άφησε να φύγουν το ίδιο καλοκαίρι και ο Αμντούλ και ο Τζιμπούρ, δυο πολύ καλοί παίκτες την προηγούμενη σαιζόν, γιατί με τη συμπεριφορά τους μέσα στα αποδυτήρια είχαν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα και είχαν διαταραχτεί οι σχέσεις με τους άλλους παίκτες.
Θυμούνταν ίσως τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στην ίδια ομάδα πριν από καμιά 15αριά χρόνια όταν, όπως λεγόταν, η τότε «τρόικα» των Γεωργάτου – Ανατολάκη – Ελευθερόπουλου, έκανε τη ζωή μαύρη στον πολύ μεγάλο Ζλάτκο Ζάχοβιτς, με αποτέλεσμα αυτός μεν να αδιαφορεί, η δε ομάδα να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, πριν τελικά αποχωρήσει από τους ερυθρόλευκους το επόμενο καλοκαίρι.

Στην πολιτική, τον έλεγχο των αποδυτηρίων, της κοινοβουλευτικής ομάδας, τον αναλαμβάνει συνήθως κάποιος «επιλοχίας», τα τελευταία χρόνια ο διευθυντής ή και ο γραμματέας της Κ.Ο. Αυτός οφείλει να γνωρίζει τι θέλουν οι βουλευτές του κόμματός του, τι τους προβληματίζει, να διασκεδάζει τους φόβους και τις ανησυχίες τους, κάνοντας τους το λεγόμενο «μασάζ» και σε περιόδους κρίσεων να προλαβαίνει συμπεριφορές που πλήττουν την εικόνα του κόμματος, πολύ περισσότερο αν αυτό είναι κυβερνών. ‘Όταν χαθεί αυτός ο έλεγχος, τα αποτελέσματα πολλές φορές είναι τραυματικά για το κόμμα. Πρόσφατες είναι σχετικά οι απανωτές «νίλες» που έπαθε το ΠΑΣΟΚ, την πρώτη περίοδο των μνημονίων, με ομάδες βουλευτών είτε να καταψηφίζουν νομοσχέδια, είτε να υποβάλλουν «ενοχλητικές» ερωτήσεις προς υπουργούς της κυβέρνησής τους. Αλλά και η Νέα Δημοκρατία είδε από μια αντίστοιχη απώλεια του ελέγχου της κοινοβουλευτικής ομάδας, να αναδύεται στα δεξιά της ένα ολόκληρο «αντιμνημονιακό» κόμμα, οι ΑΝΕΛ, που σήμερα συγκυβερνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα πρώτα δείγματα αυτής της απώλειας του ελέγχου στην κοινοβουλευτική ομάδα ενός κόμματος, τα διαπιστώνει κανείς όταν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αρχίζουν να στριμώχνουν τους υπουργούς τους με δύσκολες ερωτήσεις. Η πρόσφατη υποβολή ερώτησης προς τους υπουργούς Ναυτιλίας και Οικονομίας από τους βουλευτές της Α΄ και Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός φυσικά των κκ. Δρίτσα και Βίτσα, που είναι υπουργοί) είναι δηλωτική του κλίματος δυσαρέσκειας που επικρατεί στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Βουλευτές ζητούν από υπουργούς να καταθέσουν έγγραφα για την πώληση του ΟΛΠ, με την οποία οι ίδιοι μεν δεν συμφωνούν, αλλά η κυβέρνηση την υλοποίησε. Κι ακόμη χειρότερα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η αντίδραση τουλάχιστον του υπ.Ναυτιλίας θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, αφού θα «δείξει» προς την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ και του προέδρου του Στ.Πιτσιόρλα, τους υπεύθυνους για το γεγονός ότι δεν έχουν προσκομιστεί τα έγγραφα που ζητούνται.
Λεπτομέρεια: Το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ και τον πρόεδρό του έχει διορίσει η ίδια κυβέρνηση..

Στο ποδόσφαιρο μια τέτοια κατάσταση αθλητικοί συντάκτες και φίλαθλοι τη χαρακτηρίζουν πολύ κυνικά με μια λέξη: «κλίκες». Όταν ακουστεί αυτή η λέξη, όταν διαπιστωθεί ότι υπάρχουν κλίκες στην ομάδα, είναι θέμα χρόνου πια να έλθουν τα άσχημα αποτελέσματα. Πολλές φορές μάλιστα, τα άσχημα αποτελέσματα έχουν έλθει πιο νωρίς και απλώς αργεί η διαπίστωση της αιτίας.
Στην πολιτική, η ίδια κατάσταση περιγράφεται πιο κόσμια: «τάσεις» (παλιότερα λέγονταν φράξιες). Όσο καιρό υπάρχει μια κάποια ισορροπία μεταξύ των τάσεων, η ύπαρξή τους μπορεί να κάνει τα πράγματα ακόμη και καλύτερα. Όταν αυτή η ισορροπία διαταραχθεί, είναι θέμα χρόνου να αρχίσει η μια κλίκα να κατηγορεί την άλλη. Και τότε, είναι θέμα ακόμη λιγότερου χρόνου, να χαθεί η μπάλα…

Αναγνώστης Κέντρος

eep logo