Ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή

stournaras stars

Ο τεχνικός διευθυντής εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με καθυστέρηση, ως συνήθως, αφού τεχνικοί διευθυντές είχαν ρόλο – και μάλιστα πρωταγωνιστικό εκτός γηπέδου – εδώ και κάποιες δεκαετίες στους μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης.
Ενώ οι προπονητές «αγωνίζονται» μέσα στο γήπεδο, έστω από τον πάγκο, οι τεχνικοί διευθυντές είναι οι «τεχνοκράτες» του ποδοσφαίρου. Ο ρόλος τους είναι να έχουν μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα των όσων ισχύουν στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, να έχουν επαφή με μάνατζερς, αλλά και τεχνικούς διευθυντές άλλων ομάδων,

φυσικά ισχυρό ποδοσφαιρικό ένστικτο, ώστε να διακρίνουν από μακριά τα ταλέντα από τα παλτά, τους ξοφλημένους από τους βετεράνους που ακόμα αντέχουν τα κότσια τους. Κι όλα αυτά να τα προσαρμόζουν στο μπάτζετ που τους έχει διαθέσει να διαχειριστούν ο πρόεδρος ή όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, αν δεν διαχειρίζονται κάποιον τέτοιο προϋπολογισμό, να έχουν μια καλή εικόνα για τα όριά του ώστε οι προτάσεις τους να είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες.
Αυτονόητο είναι ότι ο τεχνικός διευθυντής οφείλει να έχει άριστη εικόνα για τα δεδομένα της ομάδας του, να αντιλαμβάνεται τα κενά και τις αδυναμίες της ώστε να προτείνει τις καλύτερες λύσεις ενίσχυσης και στις περιπτώσεις που το ρόστερ είναι φορτωμένο, να αξιοποιεί τις σχέσεις του με συναδέλφους του ανά τον κόσμο, για να το «ξεφορτώσει» με δανεισμούς και πωλήσεις παικτών.

Ειδικά στο τελευταίο σημείο αναφύονται τα περισσότερο προβλήματα στις σχέσεις τεχνικού διευθυντή και προπονητή. Ουσιαστικά, ο τεχνοκράτης- τεχνικός διευθυντής γνωρίζει και συμβουλεύει τον προπονητή ο οποίος χαράσσει και εκτελεί την δική του πολιτική. Αν ο ένας δεν αλληλοϋποβλέπει τον άλλον και η χημεία τους ταιριάζει, τα πράγματα λειτουργούν καλά. Αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας. Πόσο μάλλον που τα όρια τεχνοκράτη – πολιτικού είναι πολλές φορές δυσδιάκριτα. Οπότε πολύ συχνά ο ένας πιστεύει πως ο άλλος μπαίνει στα χωράφια του.

Είναι η σχέση που είχαν, έστω με διακυμάνσεις και διαφορές μεταξύ τους, οι δυο τελευταίοι προπονητές – πρωθυπουργοί της χώρας με τον τεχνικό διευθυντή – τεχνοκράτη της ελληνικής οικονομίας Γιάννη Στουρνάρα. Από τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Γ.Στουρνάρας λέγεται ότι το φθινόπωρο του 2014 πίεζε τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να πάει στη Βουλή τα μέτρα που χρειάζονταν για να καλυφθεί το (σχετικά μικρό τότε) δημοσιονομικό κενό, ακόμη κι αν ήταν βέβαιος πως οι βουλευτές του κόμματός του θα το καταψήφιζαν.

Κατά μια εκδοχή, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δίνει στον Αλ.Τσίπρα την ίδια συμβουλή. Να κλείσει τη συμφωνία με το κουαρτέτο και να φέρει τα μέτρα στη Βουλή, ακόμη κι αν πιστεύει πως κάποιοι βουλευτές του κόμματός του θα τα καταψηφίσουν.

Ο Γ.Στουρνάρας, που μόνο ότι γνωρίζει πολύ καλά όσα διαμείβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες στις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των θεσμών ή τις ίδιες τις απόψεις των θεσμών δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει, συμβούλεψε και τους δυο προπονητές – πρωθυπουργούς να προσφύγουν στο κοινοβούλιο για να αντιμετωπίσουν θεσμικά το όποιο πρόβλημα κι όχι στις κάλπες, μεταφέροντάς το σε ανυποψίαστους ή εύπιστους πολίτες.

Η σχετικά πρόσφατη ιστορία είναι γνωστή. Ο Αντ.Σαμαράς δεν τόλμησε κι άφησε δυο τρεις μήνες να κυλήσουν μέχρι την προεδρική εκλογή, που όσο περνούσε ο καιρός όλο και περισσότερο φαινόταν πως θα οδηγούσε σε κάλπες, τις οποίες σίγουρα θα έχανε. Ενάμιση χρόνο αργότερα και ενώ ως τεχνοκράτης ο Στουρνάρας δίνει την ίδια συμβουλή, ο νέος πρωθυπουργός βρίσκεται απέναντι στο ίδιο δίλημμα: στη Βουλή ή στις κάλπες;

Είναι άγνωστο ποια απόφαση θα πάρει, αλλά είναι βέβαιο πως αν επιλέξει μια τέταρτη προσφυγή στις κάλπες μέσα σε ένα χρόνο, θα επιτρέψει στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, με επικεφαλής τον Σόιμπλε, να ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν ένα ακόμα αυτογκόλ. Αλλά είπαμε, την τελική απόφαση και την ευθύνη για το τι συμβαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τη λαμβάνει πάντοτε ο προπονητής, όχι ο τεχνικός διευθυντής.

Αναγνώστης Κέντρος

eep logo