Δυστυχώς, στην πολιτική, στην Ιστορία γενικότερα, δεν υπάρχουν διακοπές, ούτε ημίχρονο, όπως στα ομαδικά αθλήματα. Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάποιος χρόνος σχετικής ξεκούρασης, ανασύνταξης και αναθεώρησης των αγωνιστικών πλάνων, ώστε η ομάδα να ανταποκριθεί επαρκέστερα σε ό,τι μεσολάβησε. Και δεν υπάρχει, δυστυχώς και πάλι, ούτε τάιμ άουτ, όπως στο μπάσκετ, το βόλεϊ ή το πόλο. Δεν υπάρχει ούτε μια μικρή ανάσα χρόνου, στόχος της οποίας είναι να ανακοπεί η ορμή του αντιπάλου ή να σχεδιαστεί αποτελεσματικότερα μια επίθεση.
Αν υπήρχε τάιμ άουτ, θα όφειλαν να το χρησιμοποιήσουν οι πολιτικές δυνάμεις. Ολες. Σε κάθε περίπτωση, και ειδικά τα τελευταία χρόνια, οπότε η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου και το αυξημένο βάρος του φαίνεται πως έκαμψαν τις πνευματικές πλάτες πολιτικών και κομμάτων.
Για την κυβέρνηση ένα τάιμ άουτ θα ήταν κατ’ αρχάς χρήσιμο για να διευκρινιστεί η σχέση των κομμάτων που την απαρτίζουν και να εξεταστεί πόσο τη ζημιώνουν (το βάθος της, όχι την εικόνα της) οι πρωτοβουλίες του κ. Καμμένου, που λειτουργεί σαν αυτόνομος πόλος, με δακρύβρεκτες ή ελαφρολαϊκιστικές εκμυστηρεύσεις και με την υπαγωγή των ενόπλων δυνάμεων στο προσωπικό του σόου. Θα ήταν επίσης ωφέλιμο, γιατί ίσως έδινε τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ (ιδίως αν λειτουργούσαν τα συλλογικά όργανά του, που αντιμετωπίζονται περίπου σαν «βάρος περιττό» από την ηγετική ομάδα) να ξανασκεφτεί πόσο απογοητευτικά αμήχανες και τελικά απολίτικες είναι οι αμυντικές εξηγήσεις του είδους «κι εσείς τα ίδια και χειρότερα κάνατε» ή «ψηφίζουμε με πόνο ψυχής». Αλλά και για να δει, με την αναγκαία τόλμη και ειλικρίνεια, πόσο αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά του η αλυσίδα των ανακολουθιών και των αυτοακυρώσεων, που τον τυλίγει πια όπως τα θαλάσσια φίδια τύλιγαν τον Λαοκόοντα, εμποδίζοντάς τον να κατανοήσει πως η εξουσία δεν είναι αυταξία.
Διευκολυντικό θα ήταν και για την αξιωματική αντιπολίτευση ένα τάιμ άουτ. Αν, βέβαια, επέλεγε να ελέγξει κατά τη διάρκειά του το ποιόν της πολιτικής της ρητορικής και δράσης αντί να προβάρει υπουργικά κοστούμια. Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. πρόλαβε ήδη να αυτοαναιρεθεί θεαματικά σε κάμποσες περιπτώσεις, πρωτίστως στο θέμα των «εδώ και τώρα» εκλογών. Ικανοποίησε έτσι την ακραία πτέρυγα του κόμματός του, μάλλον όμως η πτέρυγα αυτή δεν είναι η καταλληλότερη για την εκπολιόρκηση του Κέντρου.
Και για τους συνεργατικά αντιμαχόμενους μνηστήρες του Κέντρου θα ήταν επωφελές ένα τάιμ άουτ, αν βέβαια δεχόμασταν πως αυτό που τους λείπει είναι ο χρόνος και όχι οι διαυγείς, στέρεες ιδέες ή η ευθύτητα στις μεταξύ τους σχέσεις. Δύο κόμματα δεν έχουν ανάγκη το τάιμ άουτ. Για διαφορετικούς λόγους. Το ΚΚΕ έχει αυτοτοποθετηθεί έξω από το πεδίο του τρέχοντος χρόνου. Η δε Χ.Α. με το βάλτωμα της εις βάρος της δίκης, την εξαφάνιση δικογραφιών επιβαρυντικών για στελέχη της και την αρχειοθέτηση της υπόθεσης του ρατσιστικού πογκρόμ του 2011 κέρδισε όσο χρόνο χρειαζόταν για να καμουφλαριστεί.
του Παντελή Μπουκάλα από την "Καθημερινή"
