Βοτσαλάκια, ψέματα και υποκρισία…

votaslakia beach

Στο στόχαστρο του γνωστού δημοτικού συμβούλου, υποψήφιο με τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 20 χρόνια και με του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία πενταετία, βρέθηκαν τα Βοτσαλάκια. Για την ακρίβεια, η επιχείρηση που δραστηριοποιείται εκεί.

Έτσι, στο σόου που πραγματοποίησε κατά την τελευταία δημόσια συζήτηση του Γιάννη Μώραλη με τους πολίτες της Β΄ Δημοτικής Κοινότητας την Πέμπτη το βράδυ, αναφέρθηκε, εκτός των άλλων, και στην συγκεκριμένη επιχείρηση. Πριν φθάσει όμως κανείς στην υποκρισία που χαρακτήριζε την τοποθέτησή του, οφείλει να σημειώσει ορισμένα πρωτοφανή και ενδεχομένως ψευδή, θέματα που έθιξε.
Ζήτησε από τον δήμαρχο να ανακοινώσει το ύψος των χρεών του επιχειρηματία, «απειλώντας» μάλιστα ότι θα το πράξει ο ίδιος τη Δευτέρα, κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Η προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και η φορολογική κατάσταση οποιουδήποτε εμπίπτει σε αυτά, αποτελούσε και υποτίθεται αποτελεί λάβαρο για την αριστερά των ατομικών δικαιωμάτων. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι λεπτομέρεια, καθώς ο εν λόγω δεν αποτελούσε ποτέ οργανικό στέλεχός της. Πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δημοτικός σύμβουλος υποστήριζε ότι ο επιχειρηματίας οφείλει στον Δήμο και δεν τηρεί παλαιότερες ρυθμίσεις που έχει κάνει. Κι όταν η παριστάμενη αρμόδια υπάλληλος τον διέψευσε δημοσίως, λέγοντας ότι είναι συνεπής έναντι των υποχρεώσεών του, εκείνος επέμενε.

Κάπου εδώ αρχίζει η αλληλουχία των υποκρισιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο πρόγραμμά του, διαφημίζει και μάλιστα υποστηρίζει ότι σχεδίαζε να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα ρύθμισης κάθε τύπου οφειλών, ιδιωτών και επιχειρηματιών, σε 120 δόσεις, ακριβώς για να δώσει ανάσα στους πολίτες και να διασώσει επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας που απειλούνται. Αναρωτιέται κανείς αν πολίτες και επιχειρήσεις διακρίνονται σε «δικούς μας» και «άλλους», οπότε ο εν λόγω επιχειρηματίας, ούτε τις οφειλές του μπορεί να ρυθμίσει, ούτε την ηθική υποστήριξη επωνύμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη μπορεί να έχει. Αντίθετα, πρέπει να στοχοποιείται δημοσίως.

Ο εν λόγω επιχειρηματίας όμως, δραστηριοποιείται στο ίδιο σημείο, στα Βοτσαλάκια, από τη δεκαετία του ΄90. Την άδεια δε, για πρώτη φορά την έλαβε επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη, του οποίου, ο συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ δημοτικός σύμβουλος, όχι μόνο υπήρξε στενός συνεργάτης και αντιδήμαρχος την ίδια περίοδο, αλλά μάλιστα αναπλήρωσε στη θέση του δημάρχου, όταν βρέθηκε προφυλακισμένος για ένα διάστημα ο Στέλιος Λογοθέτης. Τότε μάλιστα, ο επιχειρηματίας λειτουργούσε όντως μια αυθαίρετη καντίνα, που πάντως προσέφερε ασφάλεια και καθαριότητα στην περιοχή, κάποιοι –όχι όλοι – στον τότε Συνασπισμό, έθεταν ζήτημα για την νομιμότητα της λειτουργίας της καντίνας, αλλά ο δημοτικός σύμβουλος, τότε που είχε και εξουσία, ποτέ δεν αντέδρασε.
Τώρα, που λειτουργεί ένα πολιτισμένο beach bar και ένα καθόλα νόμιμο αναψυκτήριο δίπλα στην πισίνα, αλλά και ένα εξαιρετικό θερινό σινεμά (για να είμαστε δίκαιοι, μετά από παρέμβαση και διαγωνισμό που προκηρύχθηκε επί δημαρχίας Βασίλη Μιχαλολιάκου) ο δημοτικός σύμβουλος ανακαλύπτει οικονομικές καθυστερήσεις για να επιτεθεί στην επιχείρηση.

Όμως ας μην υποκρινόμαστε άλλο. Ο εν λόγω δημοτικός σύμβουλος, θέλησε να «δώσει εξετάσεις» νομιμοφροσύνης προς την γραμμή του Λιμανιού της Αγωνίας, αφού ως εκ μετεγγραφής, πρέπει να αποδείξει ότι «αγαπάει τη φανέλα». Το ζήτημα της καντίνας στα Βοτσαλάκια, το Λιμάνι της Αγωνίας το αναδεικνύει με συνέπεια εδώ και είκοσι χρόνια. Ως νεοφώτιστος, ο δημοτικός σύμβουλος έπρεπε να γίνει πιο φανατικός για να πείσει. Έστω κι αν έτσι ερχόταν σε αντίθεση με το παρελθόν του. Η ζωή βέβαια έχει δείξει με το πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η επιχειρηματικότητα στους δημόσιους χώρους, όπως είναι οι παραλίες, τελικά τους προστατεύει και τους αναδεικνύει. Στα ίδια τα Βοτσαλάκια φαίνεται αυτό, Σαββατοκύριακα και κυρίως καλοκαιρινούς μήνες, όταν χιλιάδες πολιτών, που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, κατεβαίνουν εκεί, κάνουν το μπάνιο τους κι αν θέλουν απολαμβάνουν τον καφέ τους.

Μάλιστα μια σύγκριση ακριβώς στην περιοχή με ένα ρομαντικό, μάλλον τοπικό μοντέλο ανάδειξης των δημόσιων χώρων με άλλο τρόπο, έρχεται να καταδείξει ότι η υφιστάμενη λύση είναι η πιο λειτουργική για την πόλη. Στις πρώτες «Ημέρες Θάλασσας» αυτόν τον πολύ επιτυχημένο θεσμό που εισήγαγε η δημοτική αρχή Μώραλη, το Λιμάνι της Αγωνίας προσφέρθηκε και καθάρισε έναν χώρο, ψηλά πάνω από την πλαζ, στην είσοδο όπως κατεβαίνουν τα αυτοκίνητα δεξιά. Έφτιαξε μάλιστα και μια ωραία τοιχογραφία, δίνοντας έτσι ένα εναλλακτικό μπαλκόνι, για να απολαμβάνουν οι πολίτες την υπέροχη θέα του Σαρωνικού. Ήταν η συμβολή του Λιμανιού της Αγωνίας στις «Ημέρες Θάλασσας» εκείνης της χρονιάς. Δυστυχώς εκτός από την πρώτη μέρα, που συγκεντρώθηκαν τα μέλη του Λιμανιού της Αγωνίας εκεί, ο χώρος δεν συγκέντρωσε καμιά άλλη φορά ενδιαφέρον. Καλώς ή κακώς οι πολίτες «ψήφισαν» οργανωμένο αναψυκτήριο δίπλα στην πισίνα ή την θάλασσα…

ΥΓ
Η πολύ καλή φωτογραφία του (και) χειμερινού κολυμβητή Στέλιου Μπρατσόλη έχει τον τίτλο «Βοτσαλάκια ή Καραϊβική;» Αναρωτιέται κανείς πως θα μπορούσε με ξύλινες πλατφόρμες και διαδρόμους να μεταμορφωνόταν η πλαζ στα Βοτσαλάκια προς όφελος των πολιτών αν ήταν λίγο πιο «ευέλικτη» η Αρχαιολογική Υπηρεσία…