Με την διαπραγμάτευση να έχει φτάσει στο «αμήν», χωρίς να αποκλείονται πολιτικές εξελίξεις (δηλαδή εκλογές ή, λιγότερο πιθανόν, δημοψήφισμα) και τους δανειστές να επαναφέρουν πιεστικά το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, όπου ο ΟΛΠ βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής ατζέντας, το να υποστηρίζει κανείς πως η κυβέρνηση θα μείνει πιστή στο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ηχεί εξωπραγματικό. Η οδυνηρή στροφή έχει ήδη πραγματοποιηθεί σε ότι αφορά τουλάχιστον την πώληση του ΟΛΠ.
Από το ΤΑΙΠΕΔ πάντως εκπέμπεται αισιοδοξία ότι το τίμημα πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του λιμανιού του Πειραιά θα είναι ικανοποιητικό – γίνεται λόγος για ένα ποσό γύρω στα 400 εκατομμύρια ευρώ. Ακόμη σημειώνουν ότι η κλιμακωτή πώληση με το μοντέλο 51%+4+4+4+4, ανά έτος θα φέρνει κάθε χρόνο υπεραξίες εις όφελος του δημοσίου, ενώ τονίζουν ότι δεν πρόκειται για πώληση, αλλά για παραχώρηση μετοχών για 30 έτη.
«Δεν θα αγοράσει κανένας υποδομές», εξηγεί στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ , «αλλά ο πλειοδότης θα έχει τις μετοχές οι οποίες μετά 30 έτη δεν θα έχουν αξία, οπότε το λιμάνι και οι μετοχές του επιστρέφουν στο δημόσιο» συμπληρώνει. Και προθέτει ο ίδιος παράγοντας ότι βεβαίως θα υπάρχει Δημόσια Αρχή Λιμένος που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα του δημοσίου, ενώ ο πλειοδότης θα ασκεί μόνο εμπορική δραστηριότητα. Τώρα αυτό το τελευταίο γιατί μου φαίνεται ως πρόβλεψη με τη οποία θα μπορούσε να συμφωνήσει ο Θ. Δρίτσας;
