Ο «Πύργος», μισό αιώνα μετά…

pyrgos thalassa

Του Νότη Ανανιάδη

Είναι το ένα από τα τρία κουφάρια που κληροδότησε στην πόλη η μεγαλομανία του δήμαρχου της χούντας Αριστείδη Σκυλίτση. Για τον Πύργο στο λιμάνι ο λόγος (τα άλλα δύο είναι το γιαπί της Ραλλείου και της Βίλλας Ζαχαρίου).
Η -έστω και καθυστερημένη- έγκριση από το Ελεγκτικό Συνέδριο της συμφωνίας αξιοποίησής του από τη συγκεκριμένη επενδυτική κοινοπραξία, αποτελεί, μετά από 50 χρόνια, μια μεγάλη νίκη. Το μέχρι τώρα «φάντασμα» ζωντανεύει και μέσα σε 33 μήνες, σε λιγότερο από τρία χρόνια δηλαδή σύμφωνα με τις δεσμεύσεις των επενδυτών, μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τον Πειραιά, μια σημαντική πηγή εσόδων για τον δήμο και έναν πόλο ανάπτυξης και δημιουργία θέσεων εργασίας για τους πολίτες.

Μια επένδυση 50 εκατομμυρίων ευρώ σε ένα εξαιρετικά αρνητικό -και λόγω κορωνοϊού- οικονομικό τοπίο, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Η δημοτική αρχή Μώραλη έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται υπερήφανη, καθώς πέτυχε εκεί που αποτύγχαναν σταθερά όλες οι δημοτικές αρχές μετά το 1974: στην αξιοποίηση του μεγαλύτερου περιουσιακού στοιχείου του Πειραιά!

Όμως η εξέλιξη αυτή μπορεί να έχει και ένα βαθύτερο πολιτικό μήνυμα. Μπορεί να τη δει κανείς και ως απάντηση του δημοκρατικού Πειραιά, έστω και με καθυστέρηση σχεδόν μισού αιώνα, στην εγκληματική πολιτική της δικτατορίας.

Πριν είκοσι χρόνια, το 2000, σε μια ημερίδα του «Λιμανιού της Αγωνίας» είχα ρίξει το σύνθημα «Πουλήστε, χαρίστε, γκρεμίστε». Αναφερόμουν στα τρία κουφάρια. Και με αυτόν τον τρόπο περιέγραφα τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από το χουντικό άγος.
Να πουλήσουμε τον «Πύργο» - η μακρόχρονη παραχώρησή του βρίσκεται πολύ κοντά σε εκείνη την ιδέα, ίσως είναι και καλύτερη. Μπορώ να νιώθω και προσωπικά υπερήφανος λοιπόν.
Πρότεινα ακόμη τότε να χαρίσουμε τη Βίλλα Ζαχαρίου (να χαρίσει το ίδρυμα, του οποίου Πρόεδρος είναι ο εκάστοτε δήμαρχος για την ακρίβεια), ώστε να αξιοποιηθεί και αυτή. Η πρόταση τότε αφορούσε το Πανεπιστήμιο Πειραιά. Μπορεί αν υπάρχουν και άλλες ιδέες, αν και όντως λόγω κληροδοτήματος είναι η πιο δύσκολη περίπτωση.
Η τρίτη πρόταση «γκρεμίστε» αφορούσε το γιαπί της Ραλλείου, που αν μετατρεπόταν σε πλατεία θα αναδείκνυε ακόμη περισσότερο το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο. Μπορεί αν ακούγεται ιδιαίτερα ριζοσπαστική. Μπορεί να υπάρχουν άλλες ιδέες αξιοποίησης, αφού δεν βλέπω να προχωράει η μεταφορά των δικαστηρίων. Σε κάθε περίπτωση, η αξιοποίηση της Ραλλείου μπορεί να αποτελέσει το επόμενο μεγάλο στοίχημα της δημοτικής αρχής.

 

eep logo