Τα επίσημα εγκαίνια του νέου πολυτελούς σχολικού κτιρίου της Ραλλείου αποκαθιστούν μια ιστορική αδικία. Που διεπράχθη επί Χούντας, όταν με τρόπο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» ο Σκυλίτσης, διορισμένος Δήμαρχος Πειραιά τότε, εν μια νυκτί έδιωξε το σχολείο από το ιδιόκτητο κτίριό του, για να φτιάξει το γιαπί που μένει σήμερα στο κέντρο της πλατείας Κοραή. Αυτή είναι η γνωστή σχετικά σύγχρονη ιστορία.
Όμως αλήθεια, στον 21ο αιώνα, γιατί η Ράλλειος παραμένει Θηλέων; Και είναι μάλιστα το μοναδικό, αμιγές, σχολείο Θηλέων στην Ελλάδα; Η απάντηση που δίνουν όσοι υποστηρίζουν την διατήρηση αυτού του καθεστώτος είναι ότι αυτό προέβλεπε η δωρεά του Ράλλη, την ίδρυση ενός Σχολείου Θηλέων. Στα μέσα του 10ου αιώνα, ο δωρητής Ράλλης, όντως έδωσε ένα σεβαστό ποσό για να φτιαχτεί στον Πειραιά ένα σχολείο για κορίτσια.
Τότε ο κανόνας ήταν οι κοπέλες, μετά από λίγες τάξεις στο Δημοτικό, να μένουν σπίτι και αν ασχολούνται με τα οικιακά μέχρι να φτάσει η εποχή να παντρευτούν. Το ότι κάποια κορίτσια θα μπορούσαν να πάνε Γυμνάσιο και να μορφωθούν, να λάβουν εγκύκλιες γνώσεις, ήταν πραγματικά ένα προοδευτικό μέτρα, μια επαναστατική τομή για τα δεδομένα της εποχής. Σχεδόν δυο αιώνες αργότερα, η βούληση του δωρητή προφανέστατα παραβιάζεται, αφού μια εκσυγχρονιστική για την εποχή της κίνηση έχει μετατραπεί σε μια προδήλως αναχρονιστική κατάσταση.Η αδικία αποκαταστάθηκε, ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί και η προφανής βούληση του δωρητή. Είναι βέβαιον πως το Ίδρυμα θα αντιδράσει. Αλλά μέτρο προοδευτικής αντίληψης σύγχρονων, φιλελεύθερων, προοδευτικών και αριστερών πολιτικών του Πειραιά και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, θα είναι αν εξαντλήσουν κάθε προσπάθεια, πολιτική και αν χρειαστεί και δικαστική, ώστε η Ράλλειος με το υπέροχο κτίριό της να πάψει να αποτελεί μια αναχρονιστική εξαίρεση στην Ελλάδα. Να γίνει ένα πρότυπο δημόσιο σχολείο, κανονικό, όπου αγόρια και κορίτσια να μορφώνονται και να μεγαλώνουν μαζί, όπως παντού αλλού στην Ελλάδα.
