Δικαίως αντέδρασε ένα (μικρό) μέρος της δημοτικής αντιπολίτευσης κατά της απόφασης της διοίκησης του Γηροκομείου Πειραιά να «αποβάλλει» τους «θεριακλήδες παπούδες» (ή και γιαγιάδες) που φιλοξενεί.
Η υπόθεση ξεκίνησε όταν μια ηλικιωμένη κοιμήθηκε με το τσιγάρο αναμένο και προκλήθηκε πυρκαγιά, που ευτυχώς δεν πήρε διαστάσεις. Η απάντηση της διοίκησης όμως ξεπέρασε την επιβεβλημένη απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και έφτασε μέχρι την απαγόρευση καπνίσματος ακόμη και στο κηπάκι μπροστά στο Γηροκομείο!
Μάλιστα έχει γίνει σύμφωνα με πληροφορίες ήδη έξωση τριών «θεριακλήδων» υπερηλίκων που φιλοξενούνταν εκεί! Επιπλέον δε η απαγόρευση επεκτάθηκε και στους εργαζόμενους στο Γηροκομείο. Και καλά για τους εργαζόμενους, μπορεί να πει κανείς ότι οφείλουν να υπακούουν στους κανονισμούς ενός Ιδρύματος στο οποίο εργάζονται.
Αλλά για τα γεροντάκια που περνούν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους εκεί, είναι δυνατόν ο όποιος κανονισμός να είναι τόσο αυστηρός και να περιλαμβάνει απαγόρευση καπνίσματος, ακόμη και στον κήπο;
Πρόκειται για αυστηρότατη και ακραία απόφαση της διοίκησης. Την οποία θα έπρεπε να επανεξετάσει. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για τα γεροντάκια είανι μεγάλη η απόσταση μεχρι τα Βοτσαλάκια ή τη Φρεαττύδα, για να πάνε και να αρχίσουν εκεί κατά το τραγούδι: «Και πάφα – πούφα...» .
