της Δήμητρας Καλλιανιώτη
«Ο Γιος» του Φλοριάν Ζελλέρ στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Ο 17χρονος Νικολά περνάει μια δύσκολη φάση ύστερα από το χωρισμό των γονιών του.
Εγκαταλείπει το σχολείο, λέει ψέματα, συμπεριφέρεται άσχημα στην μητέρα του, Εκείνη απογοητευμένη, σηκώνει τα χέρια ψηλά και ο Νικολά ζητά να πάει να μείνει με την καινούργια οικογένεια του πατέρα του.
Ο πατέρας δηλώνει έτοιμος να κάνει ότι είναι δυνατόν για να τον βοηθήσει, αλλά τελικά αυτό δεν είναι πάντα αρκετό.
Ζώντας μέσα σε εφήβους στο σχολείο, έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με βλέμματα αδιαφορίας σε εφηβικά μάτια, τα οποία όμως ταυτόχρονα ουρλιάζουν για βοήθεια.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς δεν φτάνει μόνο η αγάπη ή οι καλές προθέσεις των άλλων. Χρειάζεται εξειδικευμένη βοήθεια, κάτι το οποίο δεν κάνουν οι γονείς στο έργο, παρά μόνο όταν είναι πια αργά.
Λιτή σκηνοθεσία, με γρήγορες αλλαγές του κυρίου Θεοδωρόπουλου, που κρατούν το θεατή σε ένταση.
*Θα ξεκινήσω από τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο, τον πατέρα, που έχει εγκαταλείψει το γιο και την πρώτη του γυναίκα, γιατί ερωτεύτηκε.
Επειδή έχει δικαίωμα στη ζωή, όπως φωνάζει στο γιο του σε μια τους σύγκρουση.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύει πόσο εξαιρετικός ηθοποιός είναι.
Παλεύει με τις ενοχές του, τις υποχρεώσεις του, τα δικά του βιώματα, προσπαθεί να περάσει στους άλλους την πεποίθηση του ότι όλα θα πάνε καλά. Συχνά επαναλαμβάνει τη φράση: «Έχε μου εμπιστοσύνη...»
*Δημήτρης Κίτσος, ο έφηβος με τα χαρακωμένα χέρια, το χαμένο βλέμμα, την ανάγκη για βοήθεια. Μεταφέρει πλήρως στη σκηνή τα συναισθήματα αυτά με το σώμα του, αλλα πρωτίστως με το βλέμμα του.
Με έβαλε πολλές φορές στη διαδικασία ,να τον αγκαλιάσω, μαλώσω, χαϊδέψω.
*Δέσποινα Κούρτη, η μάνα και η προδομένη σύζυγος, ακόμα όμως ερωτευμένη με τον άντρα της. Μια μάνα απελπισμένη, χωρίς όμως τη δυναμική να λύσει τα προβλήματα, πάντα στρέφεται στον άντρα της και ζητά βοήθεια.
Υπηρξαν κάποια αμήχανα ξεσπάσματα,αλλά στο σύνολο πολύ καλή.
Τελος η Άννα Καλαϊτζίδου, η νυν σύζυγος του πατέρα,η οποία προσπαθεί να ισσοροπησει ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει και το καταφέρνει επιτυχημένα.
Ως γιατρός ο Γιώργος Μακρής.
Δυο ώρες χωρίς ανάσα, από τις καλύτερες παραστάσεις που είδα.
«Ο Γιος» του Φλοριάν Ζελλέρ
Συντελεστές
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη-Όλγα Παπαδάκη
Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Σαγώνα
Βοηθός μουσικού: Γιώργος Μιζήθρας
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Βίντεο: Blæc Cinematography
Παίζουν
Πιερ: Λάζαρος Γεωργακοπουλος
Άννα: Δέσποινα Κούρτη
Σοφία: Άννα Καλαϊτζίδου
Νικολά: Δημήτρης Κίτσος
Γιατρός: Γιώργος Μακρής
Νοσοκόμος: Θοδωρής Κουτσουκανίδης
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Αντισθένους 7 & Θαρύπου,
117 43 Αθήνα
T: 210 9212900
info@nkt.gr
