του Αλέξη Κολυβά*
Στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης λίγες ημέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, βρίσκονται η Ροδόπη και η Ξάνθη και συγκεκριμένα οι δύο υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, ένας σε κάθε νομό, που υποστηρίχθηκαν και εξελέγησαν στις εκλογές της 21ης Μαΐου, με την υποστήριξη του Τουρκικού Προξενείου.
Οι αποκαλύψεις που έχουν γίνει για το θέμα αυτό είναι καταιγιστικές. Από το πως και παρά την επίσημη ενημέρωση ο Αλ. Τσίπρας τους έβαλε στα ψηφοδέλτια του κόμματός του για τις εκλογές του Μαΐου, μέχρι το πώς και παρά τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους επανατοποθέτησε στα ψηφοδέλτια για τις εκλογές του Ιουνίου και μάλιστα με την σειρά που είχαν εκλεγεί.
Μοιάζει με παράδοξο, διότι μόνο κερδισμένος δεν βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτή την υπόθεση, πολλώ μάλλον όταν αυτή ξεφεύγει από το τοπικό πλαίσιο της Θράκης και λαμβάνει πανελλήνια διάσταση. Θεωρώντας δεδομένο ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί είναι πατριώτες και προσπαθούν για το καλό της χώρας η παραδοξότητα γίνεται μεγαλύτερη. Αναρωτιέται κανείς μήπως στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ζαλιστεί από την απότομη και αναπάντεχη γι’ αυτούς πτώση τους στις εκλογές του Μαΐου. Αυτό όμως έγινε πριν από την πτώση.
Η πιθανότητα να βρίσκονται σε βέρτιγκο από τους πολλούς πολιτικούς ακροβατισμούς με ανάλογες πτώσεις, έχοντας μπροστά τους εκλογές στις οποίες δεν είχαν ελπίδες να πετύχουν τους στόχους τους, είναι πιο πειστική, αλλά δεν επαρκεί. Στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνοτουρκικά το δένδρο είναι οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών και υπουργών του κατά την περίοδο που κυβερνούσε. Ο Ν. Κοτζιάς στην ομιλία του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών υποστήριξε ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες αλλά να έχει και η Τουρκία έσοδα από τον ενεργειακό πλούτο της ανατολικής Μεσογείου.
Ο κ. Κοτζιάς πριν την ομιλία του αυτή είχε διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είχαν υπάρξει και άλλες ανάλογες δηλώσεις από κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι μαζί δίνουν την απάντηση στις απορίες. Η αιτία είναι μια ιδεοληπτική αντίληψη ερμηνείας των διεθνών προβλημάτων που βασίζεται στην θεωρία ενός διεθνισμού (προλεταριακού;) που δεν τον είδαμε να εφαρμόζεται πουθενά, αλλά φαίνεται ότι γοητεύει ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς ιδιαίτερα στη χώρα μας στην οποία οποιαδήποτε απόπειρα να ιδωθούν τα πράγματα από μια τέτοια σκοπιά θα ήταν καταστροφική.
Ωστόσο καλή η ιδεολογία αλλά όταν βλέπουν το κόστος, όπως συμβαίνει με την Θράκη, βγαίνουν να τα μαζέψουν και να μειώσουν την εκλογική ζημιά. Κάνουν κινήσεις αντιπερισπασμού με κύριο επιχείρημα ότι αυτό είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα και δεν πρέπει να το αναδεικνύουμε και να το μεγαλώνουμε. Να συμφωνήσουμε ότι η Θράκη είναι μια ευαίσθητη περιοχή λόγω της ισχυρής μουσουλμανικής μειονότητας που κατοικεί εκεί. Και είναι ευαίσθητη γιατί η Τουρκία μπορεί να θέσει θέμα και να προσπαθήσει κάποια στιγμή να την προστατεύσει ζητώντας δικαιώματα ή προσπαθώντας να τα πάρει με την βία.
Σύμφωνα με την συνθήκη της Λωζάνης, την οποία οι Τούρκοι έχουν προσπαθήσει να υποβαθμίσουν, η μειονότητα είναι θρησκευτική. Δεν έχουν καμιά δουλειά οι Τούρκοι. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη αντίφαση διαφόρων πολιτικών και δημοσιογράφων που βγαίνουν για να προστατέψουν τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ με περισπούδαστο ύφος που είναι το μεγάλο τους… επιχείρημα, και υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να μιλάμε γιατί είναι ευαίσθητο θέμα.
Δηλαδή στον κίνδυνο να υπάρξουν τουρκικές διεκδικήσεις στην Θράκη ας ανοίξουμε δύο παράθυρα, ένα στη Ροδόπη και ένα στην Ξάνθη, με δύο βουλευτές που έχουν προνομιακές σχέσεις με το Τουρκικό Προξενείο και που ενώ έχουν κληθεί να δηλώσουν ευθαρσώς ότι ανήκουν στην Μουσουλμανική μειονότητα, αρνούνται να το κάνουν και αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι με στόχο να ισχυριστούν την κατάλληλη στιγμή ότι το ίδιο είναι και αυτοί που τους ψήφισαν. Πρόκειται για μια ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση της Τουρκίας στα εσωτερικά μας και στις Ελληνικές εκλογές.
Η άποψη ότι απέναντι σε αυτή την πρόκληση δεν πρέπει να μιλάμε γιατί είναι ευαίσθητο θέμα εμπεριέχει μεγάλη δόση ραγιαδισμού. Η Θράκη δεν είναι το δάσος, είναι μια συστάδα που μεγαλώνει, καθώς η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή αλλάζει υπέρ της χώρας μας και σε βάρος της Τουρκίας με την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε σημαντικό κόμβο για την Δύση. Είναι και αυτός ένας λόγος μαζί με τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και τις συμμαχίες κυρίως με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία που οι Έλληνες πολίτες δεν αισθάνονται όπως πριν λίγα χρόνια μειονεκτικά απέναντι στην στρατιωτική «υπερδύναμη» Τουρκία.
*από το timesnews.gr
