Για τον Πειραιά και το λιμάνι –Μέρος Α’
Καθώς το 2019 είναι πια εδώ και μάλιστα είναι έτος πολλαπλών εκλογών, από τις οποίες φυσικά σε τοπικό επίπεδο ξεχωρίζουν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, το Portnet αναζητεί και καταγράφει τις μεγαλύτερες προκλήσεις της χρονιάς για την πόλη και το λιμάνι.
• Η θεσμική συνεργασία. Η προηγούμενη πενταετία χαρακτηρίστηκε από μια υψηλού επιπέδου, σχεδόν τέλεια θεσμική συνεργασία του Αντιπεριφερειάρχη με τους δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά. Ο Γιώργος Γαβρίλης, επιχειρώντας μια πολιτική και προσωπική υπέρβαση, κατάφερε να έχει μια εξαιρετική συνεργασία και με τους πέντε δημάρχους του Πειραιά, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους καταγωγής. Αυτό πιστώνεται εξ ολοκλήρου στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στους πέντε δημάρχους που ανταποκρίθηκαν. Και τελικά τα αποτελέσματα αυτής της τίμιας συνεργασίας διαπιστώνονται παντού. Από τον Κορυδαλλό μέχρι τον Πειραιά και από το Πέραμα μέχρι τον Ρέντη. Καθώς δε είναι πιθανότατο η παράταξη της Ρένας Δούρου να μην ξανακερδίσει τις εκλογές (υπό το βάρος της δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο είναι ταυτισμένη, αλλά και των τραγωδιών στην Μάνδρα και το Μάτι) το στοίχημα που μπαίνει είναι αν ο νέος Αντιπεριφερειάρχης θα μπορέσει να έχει αυτή την υψηλού επιπέδου θεσμική συνεργασία με τους δημάρχους που θα προκύψουν από τις κάλπες.
• Η σχέση πόλης-λιμανιού. Έχουν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα κι έχει απασχολήσει δεκάδες φορές τον δημόσιο διάλογο η σύνθετη εξίσωση που περιγράφει τη σχέση πόλης-λιμανιού. Η λύση της είναι πραγματικά πολύ δύσκολη. Οι φόβοι ότι η απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΠ από την Cosco θα έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα δεν έχουν υποχρεωτικά επιβεβαιωθεί. Οι σχέσεις των δύο πόλων, πόλης και φορέων της από τη μια και λιμανιού από την άλλη, ήταν πάντοτε σύνθετες και δύσκολες, είτε ο ΟΛΠ ήταν μια εταιρεία του δημοσίου ή μια ΔΕΚΟ, είτε μια εισηγμένη στο Χρηματιστήριο ανώνυμη εταιρεία. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε η χρηματοδότηση των επιλιμένιων δήμων από τον ΟΛΠ με βάση ένα συγκεκριμένο ποσοστό επί του τζίρου του. Η διαβούλευση για το Master plan του ΟΛΠ με όλα τα προβλήματα που υπάρχουν και τις διαφορετικές προσεγγίσεις που ανιχνεύονται και η αναζήτηση της χρυσής τομής μεταξύ πόλης και φορέων της από τη μια και λιμανιού από την άλλη αποτελεί ένα ακόμα στοίχημα για το 2019.
• Η κρουαζιέρα και η πόλη. Συναφές με το προηγούμενο στοίχημα είναι και το τρίτο που αφορά την ανάπτυξη της κρουαζιέρας και την διάχυση των ωφελημάτων της στην πόλη. Μια παράμετρος αυτής της συνάρτησης είναι και η δημιουργία δυο προβλητών για μεγάλα κρουαζιερόπλοια. Και μια δεύτερη είναι η κατασκευή ξενοδοχείων πέντε αστέρων, αλλά ίσως και συνεδριακού κέντρου στο λιμάνι. Η γκρίνια που υπάρχει ότι οι χιλιάδες τουρίστες της κρουαζιέρας κυρίως επιβαρύνουν κυκλοφοριακά την πόλη, ανεβαίνοντας με πούλμαν από το λιμάνι στην Ακρόπολη και δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα στον Πειραιά, έχει όντως βάση. Αν ένας τουρίστας βρεθεί στο Κάιρο, το πρώτο πράγμα που θα θελήσει να δει είναι βέβαια οι Πυραμίδες. Και εδώ η Ακρόπολη και το Μουσείο της βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το λιμάνι του Πειραιά. Το στοίχημα είναι η μετατροπή του λιμανιού σε home porting. Στοίχημα που μπορεί να κερδηθεί μόνο αν κρουαζιερόπλοια όλων των μεγεθών μπορούν να προσεγγίζουν το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο με τη σειρά του θα μπορεί να φιλοξενήσει σε ξενοδοχεία υψηλού επιπέδου τουρίστες που θα επιβιβάζονται από εκεί. (Η ενδεχόμενη απευθείας αεροπορική σύνδεση από Σαγκάη ή Πεκίνο με την Αθήνα αλλά και η οψέποτε άφιξη του μετρό από το Ελ.Βενιζέλος στον Πειραιά). Ώστε οι τουρίστες της κρουαζιέρας μια-δυο μέρες πριν ή μετά στην πόλη. Και ένα ακόμη παράλληλο στοίχημα σε αυτό πρέπει να κερδίσει η πόλη. Να αποκτήσει «ταυτότητα» ελκυστική και δελεαστική για τον επισκέπτη. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς την Αμερική. Ένα ταξιδάκι εδώ δίπλα, στο Κουσάντασι, στα Μικρασιατικά παράλια, φτάνει. Για να αντιληφθεί κανείς πως, ενώ στα 20 χιλιόμετρα είναι η εκπληκτική Αρχαία Έφεσος, οι περισσότεροι τουρίστες της κρουαζιέρας πάνε στο Κουσάντασι για την αγορά του. Κι έτσι, το προ τριάντα ετών μικρό τούρκικο ψαροχώρι έχει μια ακμάζουσα οικονομία χάρι στην Έφεσο, την αγορά του και την κρουαζιέρα.
