Μια ανακρίβεια είχε το «παραλιακό» που ανήρτησε το Portnet τη Δευτέρα το πρωί. Συγκεκριμένα όπως σημειώνει ο καθηγητής του ΕΜΠ και τακτικός αναγνώστης του Portnet Νίκος Μπελαβίλας, η φωτογραφία με τους πρόσφυγες του ’22 δεν είναι από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αλλά από το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών.
Η αναλυτική και ενδιαφέρουσα εξιστόρηση του Ν.Μπελαβίλα έχει ως εξής:«Διαβάζοντας το άρθρο του portnet για το προσφυγικό http://portnet.gr/paraliaka-portnet/5167-istoria.html νομίζω ότι είναι ανάγκη να διορθώσουμε μία διαρκώς επαναλαμβανόμενη ανακρίβεια.
Στην πασίγνωστη φωτογραφία των θεατρικών θεωρείων με τις οικογένειες προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής του '22. Αναφέρεται στο άρθρο "Η φωτογραφία λοιπόν είναι του1922 και απεικονίζει τα θεωρεία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, τα οποία έχουν μετατραπεί σε πρόχειρα καταλύματα για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής."
Όμως η φωτογραφία δεν δείχνει τα θεωρεία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά αλλά του Δημοτικού Θεάτρου Αθήνας και δημοσιεύθηκε στο National Geographic Magazine το 1925. Το θέατρο της Αθήνας στην πλατεία του Δημαρχείου, δημιούργημα του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ (αυτό είναι όντως ένα από τα πλέον γνωστά έργα του Τσίλλερ-γιατί και σε αυτό το θέμα κυκλοφορούν ένα σωρό "ορφανά" νεοκλασικά κτίρια που αποδίδονται σε αυτόν ενώ δεν είναι δικά του) ξεκίνησε να κτίζεται το 1873 επί δημαρχίας Παναγιώτη Κυριακού 1873 και εγκαινιάστηκε το 1888.
Το 1922 αποφασίστηκε η εγκατάσταση οικογενειών προσφύγων στα θεωρεία του. Έζησαν εκεί ως το 1927. Το 1928-29 μετά τη μετεγκατάσταση των προσφύγων το θέατρο ανακαινίστηκε αλλά η μεταξική δημοτική αρχή του Κωνσταντίνου Κοτζιά (Δήμαρχος Αθηναίων το 1934-1936 και Διοικητής Πρωτευούσης κατά τη δικτατορία) προχώρησε στην κατεδάφιση του το 1940. Στη θέση του η σημερινή πλατεία Κοτζιά.
Αν παρατηρήσει ένα έμπειρο μάτι τις εικόνες των θεωρείων των δύο θεάτρων βλέπει τη διαφορά στη διακόσμηση, στις ανάγλυφες μετώπες των στηθαίων όπως και τον διαφορετικό τύπο των ξύλινων διαφραγμάτων μεταξύ των θεωρείων. Επισυνάπτω εικόνες του θεάτρου της Αθήνας εκτός από τη διάσημη του National Geographic και μία των θεωρείων του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά όπως αναστηλώθηκαν στην αυθεντική τους μορφή. Παρατηρώντας προσεκτικά διακρίνουμε τις διαφορές.
Είναι αλήθεια ότι δεν φταίει το portnet για αυτό το ασήμαντο κατά τα άλλα ιστορικό λαθάκι-καθώς το μείζον είναι η προσφυγιά και η ανάγκη στήριξης των αλλοτινών αλλά και των σημερινών ανέστιων οικογενειών, στην Αθήνα ή στον Πειραιά δεν έχει καμία σημασία. Το λάθος έχει επαναληφθεί πολλές φορές και μάλιστα από υψηλόβαθμα στελέχη των αρχαιολογικών υπηρεσιών σε δημόσιες ομιλίες. Είναι ώρα να το διορθώσουμε».
