Ανάλυση του Νότη Ανανιάδη
Είναι σαφές ότι μια από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν και η πάταξη της ανομίας και η επιστροφή στην «κανονικότητα» και στους δρόμους. Και η αλήθεια είναι ότι με την εξαίρεση ορισμένων «κολλημένων» η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό στήριξε - και στηρίζει – αυτή την πολιτική. Ο Ρουβίκωνας, μπαχαλάκηδες, καταλήψεις κάθε είδους, διαδηλώσεις ελαχίστων που προκαλούν απίστευτη ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών, εμπόριο ναρκωτικών και λαθραίων προϊόντων σε χώρους που καλύπτονται από το Πανεπιστημιακό Άσυλο, αλλά και ήπια και βαρύτερη κοινή εγκληματικότητα, αποτελούν μια καθημερινότητα που ταλαιπωρεί, κυρίως τις δυο μεγάλες πόλεις της χώρας, δηλαδή πάνω από το μισό του ελληνικού πληθυσμού. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, είπε, εκτός των άλλων, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στις 7 Ιουλίου 2019.
Η τοποθέτηση μάλιστα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη χαιρετίστηκε από πολλές πλευρές ως μια θαρραλέα κίνηση. Με εύσημα από την εξάρθρωση της 17Ν το 2002, αγαπητός μεταξύ των στελεχών της ΕΛΑΣ και η προερχόμενος από τον χώρο της ΝΔ, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να εκπονήσει ένα συνεκτικό σχέδιο για να αντιμετωπιστούν όλα τα παραπάνω φαινόμενα και να επιστρέψει η καθημερινότητα των πολιτών σε κανονικές συνθήκες.
Εξήμιση μήνες μετά, τι από όλα αυτά έχει γίνει; Εκδίωξη τοξικομανών και εμπόρων ναρκωτικών από χώρους πέριξ των Πανεπιστημίων ή και εντός αυτών; Ναι μεν, αλλά… Το άσυλο καταργήθηκε, η Αστυνομία μπορεί να μπει όταν διαπράττονται αυτόφωρα αδικήματα, αλλά είτε επειδή τα στελέχη της δείχνουν κάποια σχετική «απροθυμία» είτε για άλλους λόγους, κάθε τόσο τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές επανεμφανίζονται, έστω και σε μικρότερη κλίμακα.
Διάλυση των Ρουβίκωκων και πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων; Κάθε άλλο. Η κυβέρνηση της ΝΔ που έλεγε ότι η διάλυση αυτών των συλλογικοτήτων είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, την οποία, όπως υποστήριζε, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε, βλέπει τους Ρουβίκωνες να ζουν και να …αλωνίζουν.
Παράλληλα στους δρόμους το trafficking και το εμπόριο ναρκωτικών αποδεικνύεται ότι δεν καταλαβαίνουν από κυβερνητικές αλλαγές. Κάθε τόσο, είτε τινάζονται ΑΤΜs είτε γίνονται εισβολές με αυτοκίνητα, ακόμη και σε πολυκαταστήματα, ώστε μετά τη ληστεία να διαφύγουν γρήγορα.
Και κάπως έτσι φτάνουμε σε μια Κυριακή, σαν την Κυριακή της 19ης Ιανουαρίου, που μέσα σε λίγες ώρες έχουμε διπλή ατράνταχτη απόδειξη ότι η αντικανονικότητα ζει και βασιλεύει. Το απόγευμα, στα Βλάχικα της Βάρης, ενώ γευμάτιζαν με τις οικογένειές τους, δολοφονούνται δυο αλλοδαποί μπροστά στα μάτια των παιδιών τους. Για «συμβόλαιο θανάτου» κάνει λόγο η ΕΛΑΣ και πιθανότατα έχει δίκαιο, αλλά πολύ «κανονικό» όλο αυτό το σκηνικό δεν το λες.
Αντίθετα, μπορεί να πει κανείς ότι νωρίτερα, μια παλιότερη «αντι-κανονικότητα» είχε επιστρέψει στο κέντρο της Αθήνας. Μέρα μεσημέρι στο Σύνταγμα, με τα καταστήματα ανοιχτά, πρώτη μέρα των χειμερινών εκπτώσεων, πραγματοποιείται συγκέντρωση ακροδεξιών, παρουσία πρώην βουλευτών της Χρυσής Αυγής και έντονη τριγύρω την παρουσία (ευλόγως) δυνάμεων των ΜΑΤ. Οι ακροδεξιοί εντοπίζουν τον γνωστό Γερμανό δημοσιογράφο της Deutsche Welle Θωμάς Ιακομπί και επιχειρούν να τον λιντσάρουν παρουσία των αστυνομικών που παραμένουν αδρανείς.
Τρεις λεπτομέρειες:
1. Ο Γερμανός δημοσιογράφος έχει επιμεληθεί ένα αποκαλυπτικό για τη φύση της Χρυσής Αυγής ντοκιμαντέρ και προφανώς έχει στοχοποιηθεί.
2. Όπως λένε όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί - και ο ίδιος – αλλά επιβεβαιώνεται από φωτογραφικά ντοκουμέντα και βίντεο, οι αστυνομικοί βρίσκονται λίγα μέτρα πιο πέρα και δεν επεμβαίνουν, ενώ στις εκκλήσεις του για βοήθεια ανταποκρίνονται άλλοι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την συγκέντρωση, οι οποίοι σπεύδουν και τον διασώζουν.
3. Δυο ώρες μετά την επίθεση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας την καταδικάζει χαρακτηρίζοντάς την φασιστική. Ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης οχυρώνεται πίσω από μια εκκωφαντική σιωπή που κρατάει ώρες πολλές μετά το συμβάν.
Ίσως γιατί αντιλαμβάνεται το μεγαλοπρεπές «άδειασμα» που του επιφύλαξε το Μέγαρο Μαξίμου..
